De Turkse president Recep Tayyip Erdogan bedient zich steeds vaker van een Turks nationalisme dat zijn aanhang doet dromen van de oude glorietijd van het Ottomaanse Rijk. Bovendien toont de staatstelevisie geregeld kaarten waarop een Groot-Turkije is te zien, met ook delen van Syrië, Irak, Bulgarije en Griekenland.

De afgelopen weken verklaarde Erdogan steeds nadrukkelijker dat de huidige landsgrenzen hem niet zinnen. Ook pakken staatszenders steevast uit met kaarten waarop een Groot-Turkije is te zien. Het land strekt zich dan uit tot voorbij Aleppo en Kobani in Syrië, omvat ook Noord-Irak met de steden Mosoel, Kirkuk en Erbil, een stuk van Bulgarije - en last but not least: een gebied van Griekenland tot Thessaloniki en enkele Griekse eilanden.

Die kaarten die in de Turkse media circuleren, draaien het Vredesverdrag van Lausanne terug. Turkije sloot dat verdrag in 1923 met de overwinnende grootmachten van de Eerste Wereldoorlog. Het akkoord legde de grenzen van het huidige Turkije vast.

Lange tijd beschouwden de Turken dat akkoord nog als een overwinning van Mustafa Kemal Atatürk (de grondlegger van de republiek Turkije) die na de oorlog deels kon verhinderen dat het Ottomaanse Rijk volledig uiteenspatte.

De huidige Turkse president beschouwt dat verdrag echter als verraad. Vorige donderdag zei hij nog dit een redevoering: "In Lausanne hebben wij eilanden weggegeven die zo dicht bij ons liggen dat we de stemmen van ginder tot hier kunnen horen. Is dat een overwinning?" En hij voegde eraan toe: "Dat waren onze eilanden. Daar staan onze moskeeën en heiligdommen."

Alarmklokken

Daarnaast verwijzen Turkse machthebbers steeds uitdrukkelijker naar de 'Misak-i-Milli', een manifest uit 1920 dat het territorium van het naoorlogse Turkije vastlegde (met delen van Syrië, Irak Bulgarije en Griekenland). Door het Verdrag van Lausanne moesten de Turken echter afzien van de gebieden waar ze aanspraak op dachten te maken.*

De verwijzingen naar de 'Misak-i-Milli' hebben niet alleen in Bagdad maar ook in Athene de alarmklokken laten luiden. Of Erdogan zich van deze nationalistische retoriek bedient om interne belangen te dienen of vindt dat de 'Misak-i-Milli' wel degelijk moet uitgevoerd worden, is moeilijk uit te maken.

Feit is wel dat Turkse staatszenders die beoogde regio's in nieuwsberichten tonen als waren het Turkse regio's. En net daar in Noord-Irak en Noord-Syrië is het land steeds meer militair actief. Sinds 24 augustus worden er Turkse soldaten ingezet in Noord-Syrië. Het offensief kreeg de naam 'Verdedigingsschild van de Eufraat'. Het belangrijkste doel van de regering in Ankara is niet om IS te verdrijven maar wel om de toenemende invloed van de Koerden in de regio in te dammen.*

In Noord-Irak kunnen we weldra hetzelfde beeld zien. Erdogan staat er namelijk op om het internationale offensief tegen IS in Mosoel te ondersteunen. De Turkse regering is er als de dood voor dat de voornamelijk soennitische stad onder het centrale bestuur zal vallen van een door sjiieten gedomineerde Iraakse regering nadat de terreurorganisatie er is overwonnen.

Nochtans is de 'hulp' van Turkije niet echt gewenst. De Iraakse premier al-Abadi heeft zich al meermaals uitgesproken tegen een Turkse inmenging. Desondanks naderen Turkse soldaten Mosoel vanuit het noorden met artillerie- en pantservoertuigen.*

Turkije werpt zich op als de beschermingsmacht van de Turkmenen en soennieten.*Erdogan is er immers van overtuigd dat een soennitische dominantie van het Nabije Oosten in de kaart speelt van zijn verlangen naar een Groot-Turkije.

Bron: de morgen 27/10/2016
http://www.demorgen.be/buitenland/e...-rijk-bb749295/

Eigen mening: Wat Erdogan nu weer aan het doen is vind ik toch ook wel zeer verdacht. Hij spreekt steeds vaker van een Turks nationalisme dat zijn aanhang doet dromen van de oude glorietijd van het Ottomaanse Rijk. De staatstelevisie laat ook alleen maar kaartjes zien van een groot Turkije. Ook gaat Erdogan invallen doen in Syrië tegen IS wat niet de hoofdreden is en gaat hij mee helpen in Noord-Irak. Dit zijn net 2 delen van het grote Turkije dat hij zo graag wilt herstellen en hij wil ook enkele eilandjes terug verklaart hij openlijk. Ik denk dat we hem dus maar best in het oog houden als je al dit leest.