Een job als treinbestuurder is zwaar, ondanks dat de maatschappij denkt dat het niet zo is. Deze mensen zitten niet alleen op een stoel in hun cabine, maar moeten heel de tijd hun volle concentratie erbij houden. Zij hebben het leven van de treinreizigers in handen en moeten hen veilig op hun bestemming brengen. De treinbestuurder is ook het eerste aanspreekpunt voor de treinreizigers. We kennen allemaal het prachtige temperament van een treinreizigers die een aantal minuten te laat is gekomen op zijn bestemming. Af en toe wordt dit gevolgd door een reeks van klachten aan de site van de NMBS of aan de treinbestuurder. Dit kan zeer belastend worden.
Daarnaast weet het meeste personeel enkele dagen op voorhand nog niet hoe hun uurrooster eruit gaat zien voor de volgende dagen. Je kan dit vergelijken met het gelijkaardig geval bij de uurroosters in Thomas More Vorselaar in het begin van het schooljaar (de frustraties bij de studenten was duidelijk te merken), maar bij het NMBS-personeel is dit heel de tijd. Tegelijkertijd hebben ze heel wisselende uren. Het ene moment kunnen ze in de nacht werken, terwijl ze twee dagen later tijdens de dag moeten werken. Er zit dus geen routine in hun werkdagen, waardoor de vermoeidheid kan/zal oplopen en het opbouwen van een sociaal leven praktisch onmogelijk is.
Dit allemaal samen is heel belastend voor een persoon. Ik zeg zeker en vast niet dat ze pensioenleeftijd op 55 jaar moeten houden, maar na 55 jaar zouden ze extra ondersteuning moeten krijgen. Hierdoor kunnen ze hun loopbaan nog verder zetten, onder voorwaarde dat ze de reizigers altijd veilig op hun bestemming kunnen brengen.