Vorig jaar een werd recordaantal van 828 gedetineerden in vrijheid gesteld nadat zij hun straf volledig uitzaten. Zo'n zevenhonderd mensen trokken de celdeur achter zich dicht, 130 anderen werden ontslagen uit elektronisch toezicht. Dat blijkt uit cijfers die Philippe Goffin (MR) opvroeg bij minister van Justitie Koen Geens (CD&V) en waarover De Standaard vandaag bericht.

Vooral gedetineerden die een straf van minder dan vijf jaar opgelegd kregen, maken de afweging: ofwel gaan ze vijf jaar de cel in, ofwel kiezen ze voor voorwaardelijke invrijheidstelling - doorgaans een meerjarentraject dat langer uitvalt dan de effectieve celstraf. Bovendien zijn de voorwaarden om voorwaardelijk vrij te komen strenger geworden.

Reflex
"De eerste reflex bij deze vaststelling is om goedkeurend te knikken", zegt Eric Maes, criminoloog verbonden aan het Nationaal Instituut voor Criminalistiek en Criminologie (NICC). "Iemand die pakweg na vier jaar vrijkomt, staat echter letterlijk op straat. Er is nauwelijks of geen begeleiding, vaak hebben ze amper een netwerk om op terug te vallen en staan ze er financieel zwak voor."

Voorwaardelijke invrijheidstelling
Gedetineerden die in een systeem van voorwaardelijke invrijheidstelling stappen "krijgen een aantal voorwaarden opgelegd die hen vaak structuur en richting geven", aldus Maes. "Houden ze zich niet aan de voorwaarden en dreigen ze af te glijden in de criminaliteit, dan heb je binnen de proeftijd tenminste nog een stok achter de deur."

Bron: De Morgen, 17-10-16 (http://www.demorgen.be/binnenland/r...f-uit-bf94bfc8/)

Mening: De eerste indruk die ik kreeg bij het lezen van dit artikel was positief: hoe meer gedetineerden in vrijheid gesteld worden, hoe minder kosten de overheid aan hen heeft. Maar achteraf stel ik me toch de vraag of ze wel in deze vrijheid blijven? Zoals het artikel ook beschrijft, worden ze niet of nauwelijks opgevangen. Volgens mij is een nieuw leven starten zonder begeleiding zeer moeilijk voor hen, zeker als je geen familie of vrienden hebben die je kan of wilt opvangen. In mijn ogen zullen ze dan snel terug in het milieu terecht komen dat in de eerste plaats er voor gezorgd heeft dat ze in de gevangenis terecht zijn gekomen, dus met andere woorden terug kosten zijn voor de overheid. Daarom is een investering in die extra begeleiding of opvolging na vrijlating in mijn opinie geen weggesmeten geld. Dat komt niet enkel de maatschappij ten goede, maar in de eerste plaats ook voor de gedetineerden zelf.