Waarom woon ik hier?


Hoe kun je die stadsvlucht stoppen met een van de drukste autosnelwegen naast de deur, vraagt Marlies Fret zich af.


Het was leuk wakker worden deze ochtend in mijn thuisstad Antwerpen. Bij het openen van de ramen in de slaapkamer kwam me, naast de gebruikelijke muur van verkeerslawaai van de Ring en de E313, een zeer onaangename geur tegemoet. Die ramen vlogen onmiddellijk weer dicht. Niet veel later moesten we de smog toch trotseren om naar de crèche te fietsen, hopend dat onze eenjarige zoon hiermee niet meteen zijn volledige weekdosis fijn stof en stikstof naar binnen kreeg. Helaas is dit geen zeldzaam tafereel. ‘Waarom wonen we hier?’, vraag ik me op zo’n moment af.

Als ruimtelijk planner van opleiding ken ik het fenomeen van de stadsvlucht maar al te goed. Jonge gezinnen wonen graag in de stad, maar vanaf het moment dat er kinderen komen, trekken ze weg. Al jaren vragen politici zich af hoe ze de stad aangenamer kunnen maken voor gezinnen met kinderen. Toch bewijzen de cijfers van de Stadsmonitor dat de stadsvlucht nog steeds niet gekeerd is. En dat terwijl de bevolkingstoename de komende decennia vooral in de steden zou moeten opgevangen worden.

Ook met kinderen kan de stad een heel aangename plek zijn om te wonen. Alles is er bereikbaar met de fiets en met de tram, geen auto nodig. Maar ik moet toegeven dat het moederschap mij gevoeliger heeft gemaakt voor de negatieve kanten van het stedelijk leven. In Antwerpen zijn die niet min. In ons tuintje wordt het gefluit van vogels voortdurend overstemd door het geraas van autoverkeer. Een niet te onderschatten stressfactor, dat lawaai. De luchtkwaliteit overschrijdt de ene na de andere Europese en WHO-norm (DS 27 september) . Mijn zoontje kan al maanden niet zonder aerosol en puffer.


Absurd

Al wie er langer over nadenkt, erkent hoe absurd het is om kinderen op de wereld te zetten vlak naast een van de drukste autosnelwegen van het land. Maar we zijn niet alleen. Een half miljoen Antwerpenaren van alle leeftijden zitten in dezelfde positie.

Hoe absurd is het dan dat u als beleidsmakers een nieuw stuk snelweg wil aanleggen in de voor- of achtertuin van zoveel Antwerpenaren? En dat terwijl het milieueffectenrapport stelt dat deze nieuwe snelweg binnen de kortste keren met dezelfde filegolven te kampen zal hebben.

Hoe absurd is het dat het overmatig dieselgebruik in België niet ontmoedigd wordt, terwijl we de Europese normen voor stikstofdioxide overschrijden in Antwerpen?

Hoe absurd is het dat de Ring vol staat met bedrijfswagens omdat het interessanter is om mensen te betalen met een auto en tankkaart dan met euro’s?

Hoe absurd is het dat de twintigste-eeuwse gordel van Antwerpen wordt gescheiden van de binnenstad door een strook niemandsland van tientallen meters breed? Vraag eens na bij de fietsers die deze barrière dagelijks moeten overbruggen hoeveel van hen daarbij even hun adem inhouden.

Hoe absurd is het dat zoveel Antwerpenaren ’s winters en ’s zomers hun ramen moeten sluiten voor het oorverdovende verkeerslawaai? Hoe absurd is het dat een halve stad daarbij ook nog het lawaai en de uitstoot van een luchthaven moet verdragen?

Ochtenden zoals deze maken me kwaad. Kwaad op u: de beleidsmakers die aan de knoppen zitten. Want u zou bekommerd moeten zijn om de gezondheid van alle Antwerpenaren. Maak van Antwerpen weer de ‘stad aan de stroom’ in plaats van de ‘stad in de smog’.


Blog DS, 13-10-2016 (Marlies Fretà

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB