Met iets meer dan 11 procent blijft het aantal Vlamingen in armoede stijgen. Voor kinderen is het nog erger gesteld want een op de acht groeit op in een gezin dat leeft onder de armoedegrens. Dat blijkt uit de Armoedebarometer 2016 van de organisatie Decenniumdoelen 2017. Met de publicatie van de negende armoedebarometer stelt coördinator Michel Debruyne dan ook vast dat ‘we na negen jaar nog geen stap verder staan.’

De Armoedebarometer 2016 geeft de cijfers weer voor het jaar 2014. En Decenniumdoelen 2017 ziet de toekomst nog somberder in, aangezien de maatregelen genomen door de regering-Michel en de Vlaamse regering van Bourgeois nog niet opgenomen zijn.

De Armoedebarometer polst naar het effect van armoede op de gezondheidszorg, de arbeids- en inkomenssituatie, de woonomstandigheden, samenlevingsparticipatie en onderwijs. Uit de ‘zorgwekkende’ cijfers van 2014 blijkt nu dat 11,1 procent van de Vlamingen in armoede leeft. Vorig jaar was dit nog 10,8 procent. Vooral eenoudergezinnen (33 procent) en mensen met een migratieachtergrond (41 procent) behoren tot de risicogroepen. De organisatie, die bestaat uit de verschillende vakbonden en armoedeorganisaties, roept de bevoegde instanties daarom op om de sociale minima op te trekken tot de armoedegrens.

Alarmerende kinderarmoede
Meer verontrustend, luidt het rapport, is dat de kinderarmoede blijft toenemen: van 11,2 procent in 2013 tot 11,4 procent een jaar later. Debruyne ziet deze tendens niet veranderen. ‘Voor volgend jaar houden we rekening met een kinderarmoedepercentage van 12 procent.’

Ook in de gezondheidszorg neemt de kloof tussen arm en rijk verder toe. Meer dan 12 procent van gezinnen binnen de laagste inkomenscategorie zegt de gezondheidszorg uit te stellen.

In onderwijs en sociale huisvesting werd wel lichte vooruitgang geboekt, al blijft de woononzekerheid groot.

Bron: De Standaard (04/10/2016)
http://www.standaard.be/cnt/dmf20161004_02500637

Eigen mening: Dit artikel bevestigt wat er in de volksmond vaak gezegd wordt: 'De rijken worden rijker en de armen worden armer'. Om hier iets aan te doen bestaan progressieve belastingen die herverdelend werken. Dat is materie voor de regering, daar kunnen wij als burgers weinig aan veranderen. Toch ben ik er van overtuigd dat wij het armoedecijfer op zich naar beneden kunnen helpen. Uit onderzoek is al gebleken dat er maar één manier is om uit armoede te ontsnappen, namelijk goed onderwijs. Het is dan ook voor ons als toekomstige leerkrachten een uitdaging om kwaliteitsvol onderwijs aan te bieden tegen een zo laag mogelijke prijs. Op die manier spreken wij de meeste kinderen en jongeren aan om een diploma te halen. De graad van dat diploma bepaalt in België vaak hoeveel je maandelijks betaald wordt.