Miljoenen kinderen zijn onlangs vol enthousiasme aan het nieuwe schooljaar begonnen, maar onder hen zijn er ook heel wat die de terugkeer naar de schoolbanken met een bang hart tegemoet gingen.

Cartoon Network en actrice Clara Cleymans roepen kinderen in Vlaanderen op om zich actief in te zetten tegen pesten. In samenwerking met Awel creëerde Cartoon Network een platform waar, onder het motto "Wees een maatje, geen pestkop", kinderen, leerkrachten én ouders, informatie kunnen krijgen over pesten en wat men er tegen kan doen.
'Toen ik werd gevraagd om het gezicht te zijn van deze antipestcampagne heb ik snel toegezegd', vertelt Clara Cleymans. 'Ik gaf meer dan eens aan in interviews dat ik slachtoffer ben geweest van pesterijen. Al een paar keer hebben jongeren me hierover aangesproken omdat ze zelf werden gepest. Ik probeerde hen telkens een hart onder de riem te steken en eventueel wat tips te geven. Door deze campagne probeer ik meer jongeren die gepest worden te bereiken. Wie weet kan ik hen op een of andere manier inspireren en aanmoedigen om over hun situatie te praten.'

Zorg dat je niet alleen bent.

Met één of meer vriend(inn)en om je heen houd je pesters makkelijker op afstand, zorg ervoor dat je terecht komt in een leuke groep waar je jezelf kan zijn. Lukt het bv. niet op school, dan lukt het misschien wel op de sportclub, in de jeugdbeweging, bij je gameploegje...

Steek de schuld niet op jezelf.

Zelfs al bekruipt je dat gevoel, toch mag je je niet neerleggen bij wat je overkomt. Jij moet je niet schamen of verontschuldigen voor de pesterijen. Het zijn de pesters die in de fout gaan en hun houding moeten aanpassen.

Schrijf neer wat je voelt.

Het lucht soms op om je ervaringen te noteren in een dagboek. Zo kan je je gedachten en gevoelens ordenen en krijg je een beter inzicht in wat er gebeurt.

Neem iemand in vertrouwen en zoek steun.

Blijf niet met je probleem zitten. Zoek iemand die je kan vertrouwen, die echt wil luisteren: een vertrouwenspersoon,... Heb de moed om te praten over wat je raakt. Zoek een rustig moment om het te vertellen. Zeg duidelijk dat je niet wil dat hij/zij meteen iets onderneemt. Vraag vooral om te luisteren en mee na te denken over een volgende stap om het pesten te doen stoppen. Er is ook externe hulp mogelijk: Awel, het CLB, het Jongeren Adviescentrum (JAC) en Limits vzw.

Kom op voor jezelf.

Opkomen voor jezelf is niet altijd gemakkelijk maar het is wel iets dat je kan leren. Je kan je bv. inschrijven voor een sociale vaardigheidstraining. Hier leer je o.a. trucjes om contact te leggen, vrienden te maken of duidelijk te maken dat je iets niet wil.

Vaak wegen angst en groepsdruk zwaar door... Je wil vooral zelf geen slachtoffer worden. Niks doen of laten gebeuren, betekent dat je stilzwijgend akkoord gaat met wat er gebeurt. Als je niks doet, voelen slachtoffers zich totaal verlaten. Pesten verziekt de hele sfeer, ook omstanders worden er door geraakt.

Wat kan je doen?

Maak heel duidelijk dat je het pestgedrag niet leuk vindt... en niet goedkeurt. Zoek enkele leeftijdsgenoten die hetzelfde denken en stap samen naar de pesters.

Ga met het slachtoffer in gesprek... en laat weten dat je niet instemt met wat er gebeurt. Vertel hem/haar dat hij/zij er niet alleen voor staat. Steun hem of haar.

Zoek een volwassene in je omgeving die je vertrouwt... en vertel rustig wat er aan de hand is. Hulp vragen is echt niet hetzelfde als klikken! Snel reageren kan ervoor zorgen dat het pesten stopt. Je neemt verantwoordelijkheid en daar mag je fier op zijn!

Bron: 25/9/2016, Knack, http://www.knack.be/nieuws/gezondhe...mal-756611.html

Eigen mening: Uitstekend idee! Naar mijn mening is er nog veel te veel pestgedrag in en rond scholen. Door bekende koppen en tv-zenders in te schakelen zal de boodschap zijn publiek zeker niet missen. In mijn ogen is het zeker ook niet slecht om een platform te creëren en te promoten waar ook ouders en leerkrachten voor informatie en tips terecht kunnen. Ook zij hebben een belangrijke rol bij pestgedrag. Ze moeten (hun) kinderen ervan bewust maken dat pestgedrag niet kan. Ook de gevolgen van pesten moeten aangekaart worden, vind ik. Want hoe vaak heeft pestgedrag dramatische gevolgen gehad? Maar naast dit alles moeten leerkrachten en ouders ook slachtoffers van pestgedrag opvangen. Ze moeten ergens terechtkunnen waar ze troost en steun kunnen vinden. Zoiets mag zeker niet in de doofpot gestoken worden.