Ronnie Leten is ceo van de Zweedse machinebouwer Atlas Copco. Foto: TONY VAN GALEN
Ronnie Leten, de ceo van de Zweedse machinebouwer Atlas Copco, hoorde deze week op het vliegtuig van Stockholm naar Londen dat er volgens de piloot vertraging was ‘because of troubles in Belgium’. ‘Het bewijst dat ons land synoniem dreigt te worden voor slecht bestuur’, zegt hij.

Waar loopt het fout?

‘Het valt op hoe zelden de neuzen in dezelfde richting staan. De Zweden kennen ook hun problemen en uitdagingen, maar er is meer eensgezindheid. Dat gemeenschapsgevoel, het gevoel te willen samenleven met elkaar, dat mis ik in België. Het is een slagveld van opinies, ook in de kranten, en men komt te weinig los van het eigen gelijk. Niet alleen de regering kibbelt, maar het hele land. Is hier nog iemand gelukkig?’

‘De noodzakelijke hervormingen, bijvoorbeeld in de administratie of bij de NMBS, worden onvoldoende begeleid en uitgelegd. Dan krijg je toestanden zoals in de gevangenissen of op Zaventem. Men houdt geen rekening met het algemene belang en de mogelijke schade. We lopen alweer geld mis dat we anders hadden kunnen investeren in onderzoek, in onze wegen, noem maar op.’

Wat moet er gebeuren?

‘Er moet veel meer transparantie komen in het bestuur en het beheer van de centen. De belastingdruk is één ding, de efficiëntie waarmee die centen besteed worden, iets anders. Dat moet duidelijker worden. Dat we de centen nodig hebben om scholen te bouwen, wegen, om veilig te zijn.’

‘Als het gevoel leeft dat niet iedereen fair bijdraagt of op eenzelfde manier geniet van het systeem, dan ondermijnt dat het draagvlak. Dat ik meer moet bijdragen als ceo, vind ik de logica zelve. Maar omgekeerd zijn er te veel mensen die meer uit het systeem halen dan ze erin stoppen. De lekken van de maatschappij, zoals ik ze noem, zijn te groot.’

Hoe moet het verder?

‘Ik roep op tot een terugkeer naar 1830. Eendracht maakt macht. Komaan zeg, we leven in een prachtig land, we zijn goed opgeleid, we hebben het goed en we willen dat onze kinderen en kleinkinderen het ook goed hebben. We mogen ons ook niet meer verschuilen achter communautaire verschillen om het land niet op orde te zetten. Ik moet als ceo samenwerken met anderstaligen en mensen met andere meningen of geloof. Waarom zou dat niet kunnen?’

Bron: De Standaard, 14/05/2016, http://www.standaard.be/cnt/dmf20160514_02289907

Eigen mening:

Dat ons bestuur niet goed zit weten we al langer. Het vormen van een regering alleen al lijkt niet altijd te lukken. Ik stel mij ook vragen bij de verdeeldheid. Stel een Belg de vraag: 'take me to your leader', en hij of zij weet niet wat te antwoorden.

De transparantie die wordt gesuggereerd in het artikel kan ik daar ook aan koppelen. Wie doet wat? Niet veel mensen weten het helemaal. Hoe kunnen we ons bestuur dan nog vertrouwen? We weten zelfs niet waar het zit.

Ook alle stakingen getuigen van protest. Plots zijn er beslissingen die goed verstopt waren. Natuurlijk zijn we het daar niet mee eens. Ik proef geen democratie meer.

Neem nu als laatste de besparingen. We moeten besparen, en blijven besparen, tot het uiterste toe: Een schoolbib waar alle studenten stagemateriaal moeten halen wordt onderbemand, is meer gesloten dan open, er is geen geld om alle boeken aan te kopen en ze te beschermen... Waar gaat dit eindigen? Waarvoor wordt dat geld dan wel gebruikt vraag ik mij af? Waar gaat het wel naartoe als het weg moet bij de mensen?

Er zijn veel vragen die onbeantwoord blijven. Hopelijk komt daar snel verandering in.