Dennis haalt werkdruk en depressie aan en Melissa spreekt over de te hoge pensioengrens die intussen tien jaar hoger ligt dan de gemiddelde leeftijdsverwachting twee eeuwen geleden lag.

Een depressie vanwege teveel werkdruk (ook wel burn-out geheten) komt echt niet zoveel voor als je zou denken. Meestal ligt de oorzaak van zo'n burn-out bij je persoonlijke leven, waarna je je stort op je werk om niet aan je problemen te moeten denken.
Sinds de term burn-out is gelanceerd, zijn mensen echter veel sneller geneigd om als een bende hypochonders naar de dokter te lopen en te schreeuwen over alle kleine zeertjes op hun werkvloer. Daarna mogen ze enkele maanden thuis zitten op ziekenkas en kunnen ze de kwestie jaren laten aanslepen.

Dat allemaal terzijde is dit niet de oorzaak van het probleem. Dat is goed nieuws, want de echte oorzaak van het probleem zou binnenkort uit het systeem verdwijnen: de ziektedagen. Ik ken persoonlijk een ambtenaar die in zijn laatste dienstjaren zit en ondanks zijn aanslepende rugklachten, meerdere maanden in het ziekenhuis voor allerhande operaties aan maag, darm, longen, keel en knie, heeft hij voor bijna twee jaar aan ziekendagen over. Zo is het plots minder lastig om je in te beelden dat een kerngezonde man op z'n 55 er even een jaartje tussenuit wil en intussen de garantie heeft dat hij (mits aftrek vanwege ziekenkas) wedde trekt én een baan heeft om naar terug te keren.

Lang verhaal kort: als we geen ziekendagen meer kunnen sparen, krijgen we geen opstopping van generatie na generatie die ze tegelijk wenst in te zetten.