Net zoals Elias H*es heeft vermeld in de post is het inderdaad door de daden van de pester dat sommige jongeren geen uitweg meer zien. Hierop mogen naar mijn mening ook zeker concretere acties worden voorgesteld om het pestgedrag bij de jongeren te doen minderen. Het opnemen van het 'Aanzetten tot zelfdoding' opnemen in het strafwetboek vind ik dan zeker ook wel een goede zaak.

Echter is het wel zo dat ik mijn twijfels heb bij de opvolging van deze regeling. Begrijp mij hierin echter niet verkeerd, pesters moeten gestraft worden, maar je zal hiervoor toch een aantal normen moeten noteren bij de uitwerking van deze wetgeving. Vanaf welk moment is het pesten genoeg om het te zien als: 'Aanzetten tot zelfdoding'? Vaak is het ook de combinatie van pesten met een extern probleem bovenop wat ervoor zorgt dat jongeren geen andere uitweg meer zien. Voor de familieleden van de persoon die zelfdoding heeft gedaan is dit ook maar een kleine troost denk ik. Ik vrees dat zij zich ook schuldig zullen voelen wanneer bijvoorbeeld hun kind zichzelf om het leven heeft gebracht.

Overigens vind ik het ook een beetje onze taak om hierop in te spelen en te voorkomen dat er gepest wordt in onze klassen. Als leerkracht moet je dit kunnen opsporen en hierover kunnen praten. Er zijn dan ook begeleiders die je hierbij kunnen helpen. Ik stel me wel de vraag in hoeverre je dan het strafwetboek gaat aanpassen, en welke straffen je hierbij zal voorzien. Kortom: de klacht die niet meer nodig is, is een zeer goede oplossing. Dit zorgt voor de opvolging van de pesters. De grenzen van wanneer het 'Aanzetten tot zelfdoding' is, moeten goed worden neergeschreven en opgevolgd worden. Het kan ook, zoals ik eerder al zei, een combinatie van enkele factoren zijn. Gaat de pester dan vrijuit wanneer de andere factoren meer aanzet zouden kunnen geven tot zelfdoding?