Het in huis nemen van een pleegkind is een grote stap voor elke pleegouder. Het is niet jouw biologisch kind en kan volgens de wet zoals ze nu is steeds bij jou weggenomen worden wanneer de ouders dat wensen. Eigenlijk heb je niets over het pleegkind te zeggen, want je zal steeds toestemming moeten vragen aan de biologische ouders. Ik vind het opmerkelijk dat hier nog niet eerder bij stil is gestaan.

Al vele jaren worden kinderen bij pleegouders geplaatst die voortdurend met de schrik moeten leven om "hun kind" weer te verliezen na een paar maanden of jaren. Het gevoel dat ze krijgen door het feit dat ze zelf niets mogen beslissen over het kind moet ook zeker vreten aan hun band met het pleegkind. Dat pleegouders geen rechten krijgen in verband met hun eigen pleegkinderen zal zeker voor terughoudendheid zorgen bij vele mensen die toch graag een kind in huis willen nemen. Als er bij het begin van de procedure wordt gezegd dat de kans erin zit dat je je pleegkind - dat je jaren als je eigen kind zal opvoeden - na jaren zal moeten afgeven en misschien nooit meer kan terug zien, zullen naar mijn mening ook veel kandidaten afhaken. Men had dit wetsvoorstel al veel eerder moeten doorvoeren en goedkeuren.