In tegenstelling tot Janne en Sofie heb ik een eenzijdige mening bij dit artikel. Ik vind het geen probleem dat kinderfilms een niet honderd procent realistisch beeld geven van de maatschappij. Kinderen zijn jong en mogen zich naar mijn mening ook jong gedragen en voelen. Het is niet aan hun om elke keer als de tv opstaat geconfronteerd te worden met negatieve gevoelens of beelden. Wanneer kinderen ouder worden, worden ze meer en meer betrokken bij wat er rondom hen gebeurt. Ik vind dus niet dat het de taak van de film is om te laten zien wat er gebeurd. Daarnaast kan de boodschap van zo een kinderfilm ook in een ander daglicht gezet worden. Kinderen kunnen inderdaad door de films denken dat wanneer je arm bent dit niet heel erg is als je vriendschap en liefde krijgt. Maar zo kunnen kinderen ook denken dat je de moed niet moet laten zakken als het niet heel goed gaat.
Tenslotte zijn films voor volwassenen ook niet altijd even realistisch, toch?