Dat een priester verplicht wordt om voor zijn celibaat te kiezen vind ik overdreven. Ook een getrouwd man kan zich voor de volle honderd procent inzetten voor zijn commune. Dus laat duidelijk zijn dat ik die regel onnodig vind, en beschouw als een van de voornaaamste oorzaken voor het tekort aan nieuwe ingewijden.
Maar.. voor wat betreft homoseksuele priesters moet ik toch zeggen dat ik daar een dubbel gevoel bij heb. Ik heb niets tegen homoseksuelen, integendeel, zijn altijd zeer fijne mensen waar je goed mee kan praten en die sociaal-emotioneel heel mooi gevormd zijn. Het probleem met een homoseksuele priester zit hem erin dat ik tijdens de communie me niet zal kunnen ontdoen van de gedachte dat deze man -wie weet- de nacht ervoor (en ik ga dit heel cru zeggen, mijn excuses hiervoor) iemand anders zijn lul heeft zitten afzuigen of in een andere man zijn gat heeft zitten wroeten. Ik kan hier met mijn hoofd niet bij. Dat je daarvan kan opgewonden raken is voor mij even onbegrijpelijk als pedofilie of sadomasochisme. Ik zet het niet op dezelfde lijn, maar ik beschouw het toch als niet-normaal en onbegrijpelijk seksueel gedrag. Dus ik moet in alle eerlijkheid zeggen dat ik me niet comfortabel zou voelen om van een homoseksueel de communie te krijgen.
Ik heb niets tegen die mens, maar ik wil wel sexualiteit en geloof gescheiden houden, en dat zou ik in dit geval niet kunnen. Misschien is het wel mijn zwakte en niet die van hem, maar het resultaat is er wel, en ik zou op zoek gaan naar een niet-homoseksuele priester.
Met een getrouwde priester zou ik geen probleem hebben. Ik vind het normaal dat een man kan verliefd worden op een vrouw en hier zijn leven & bed mee deelt. Dit lijkt dubbelzinnig, maar het is moeilijk uit te leggen..