Ik ga helemaal akkoord met de mening van Wout en Sofie. Het lijkt mij ook logisch dat kinderen uit het basisonderwijs gelukkiger zijn dan leerlingen uit het secundair onderwijs. Het is pas hierna dat de puberteit begint, dit brengt grote veranderingen met zich mee. De kinderen moeten op zoek naar zichzelf en dit is voor de ene persoon al wat moeilijker dan bij de andere.
Wat ik wel vind, is dat zo'n onderzoek altijd een beetje dubbel is. In hoeverre kunnen we deze resultaten vertrouwen/aannemen als waarheid? De vraag: "Hoe gelukkig ben je?", is niet gemakkelijk om te beantwoorden. Zeker niet wanneer je jezelf punten moet geven op een geluksschaal. Ik zou het antwoord op deze vraag persoonlijk niet goed weten. Misschien is het niet zo'n goed idee om te werken met cijfers om de resultaten voor te stellen, maar kan men beter met een algemeen geformuleerde conclusie werken.
Net zoals Wout vind ik ook dat men meer aan het welbevinden van de leerlingen moet werken in het secundair onderwijs, ik merk ook dat dit bij veel leerkrachten in de praktijk vaak verloren gaat.