De socialistische vakbond bij het spoor is eventueel bereid om volgende maand niet te staken als er samen met een sociaal bemiddelaar onderhandeld kan worden met de directie. Maar daarover moet er wel overlegd worden met de andere vakbonden, zei Chris Reniers van de socialistische overheidsvakbond ACOD (foto, links) in "De 7e dag". Nog volgens Reniers is de minimale dienstverlening een fetisjdossier dat gestuurd wordt vanuit de politiek.
Reniers ontkent dat de socialistische vakbond alle pogingen tot onderhandeling saboteert. "We zijn blij dat er een of meer sociale bemiddelaars aan de slag kunnen. Maar de voorzitter ACOD bepaalt niet alles, dat is een indianenverhaal."

"We zijn nu aan het kijken op welke manier we opnieuw aan de tafel kunnen gaan zitten. Maar overleg vereist twee partijen, dus we gaan morgen kijken met de andere vakbond hoe we daar uit geraken."

"Ik sta niet afwijzend tegenover overleg. Mijn partij heeft er altijd voor gepleit om zo lang mogelijk aan de tafel te blijven zitten. Maar dan moet er ook echt overleg zijn. Als de sociaal bemiddelaars een goed plan hebben, een blanco blad waarbij beide partijen op een gelijkwaardige partij opnieuw aan de tafel kunnen gaan zitten, dan ben ik daar zeker voor."

"Minimale dienstverlening is politiek statement"

Als reactie op de stakingsaanzeggingen bij het spoor werd de voorbije weken vanuit rechtse politieke hoek sterk aangedrongen op het opleggen van een minimale dienstverlening bij openbare diensten als het spoor. Volgens Egbert Lachaert (Open VLD) is dat perfect te organiseren.

"Dat is haalbaar. Dat hangt af van het aantal mensen dat effectief staakt", aldus Lachaert in "De 7e dag". "Bij de laatste staking in december ging het om 28 procent van het personeel. 72 procent staakte toen niet. Er waren toen veel treinen. Met een minimale dienstverlening vraagt men vooraf aan het personeel wie gaat staken en kan men perfect berekenen hoeveel treinen er zullen zijn. Dat is voor de reiziger een voordeel, vandaag worden zij echt gegijzeld."

Volgens Reniers echter is dit een politiek statement. "Het zal dit conflict, dat een bedrijfsconflict is, niet oplossen." Volgens Reniers gaan de voorstanders van een minimale dienstverlening ook verkeerd om met de cijfers. “28 procent stakers kan best veel zijn, want niet alle personeelsleden zijn elke dag aan de slag. “

“De minimale dienstverlening is niet alleen contraproductief en een aanval op het stakingsrecht maar ook zeer gevaarlijk. Er zullen toestanden ontstaan die zeer gevaarlijk zullen zijn, zowel voor die mensen die werken aan het spoor als voor de stakers. Ik wil die verantwoordelijkheid niet opnemen.

Volgens Lachaert echter wordt het pas gevaarlijk als de stakers over het spoor lopen of seinhuizen bezetten. "Ik neem dagelijks de trein en ik merk dat het spoorpersoneel het ook niet altijd eens is met uw acties.”

"Vakbonden maken het zichzelf moeilijk"

Lachaert ontkent dat de politiek dit aangrijpt als een fetisjdossier. Hij verwijt de vakbonden dat ze het zelfs niet willen bespreken. De partij van Lachaert wil de vakbonden rechtspersoonlijkheid geven zodat ze makkelijker voor een rechtbank kunnen worden gedagvaard. Ook dat kan gezien worden als een manier om de macht van de vakbonden in te perken.

"Dat is niet de bedoeling", weerlegt Lachaert. "Sterke vakbonden hebben sociaal-economisch ook wel een enorm voordeel. Zij vormen de basis van onze welvaart. Maar de drie vakbonden in ons land hebben nog steeds geen modern kader. Rechtspersoonlijkheid, financiële transparantie, zijn nog steeds een taboe."

"Wij zouden in de politiek nooit meer zo kunnen functioneren. Een politieke partij moet jaarlijks aangeven hoeveel dotaties ze krijgt en hoeveel reserve ze heeft. Vakbonden missen vandaag veel jonge mensen en maken het zichzelf moeilijk door te strijden tegen transparantie."

Bron: www.deredactie.be

Eigen mening:
Ik vind dat de NMBS met het oog op de aankomende examens in januari inderdaad een minimale dienstverlening moet voorzien. Er waren vorige stakingsperiode ook al werknemers bereid om te werken. Al konden ze dit niet doen omdat hun collega's het verhinderden. Dit zou niet mogen. Mensen die willen werken, moeten de garantie krijgen dat ze kunnen werken zonder dat iemand het hen moeilijk maakt. Staken is immers een recht maar absoluut geen plicht.
Ik denk dat Lachaert gelijk heeft als hij zegt dat we het personeel moeten bevragen naar wat zij willen. Degenen die willen werken, zorgen dan voor een minimale dienstverlening.