In tegenstelling tot Romy vind ik dit niet zo vanzelfsprekend. In dit verhaal worden privacy en veiligheid tegenover elkaar uitgespeeld. Ofwel garandeer je de privacy en weet de Staatsveiligheid minder over onze financiële situatie, ofwel krijgt die wel toegang tot deze gegevens maar wordt onze privacy ingeperkt. Ik stel me vragen bij het nut van deze gegevens voor de Staatsveiligheid. Het lijkt me onlogisch dat de IS al zijn wapens via een traceerbare manier aankoopt. Naar mijn mening gebruiken zij achterpoortjes om onopvallend aan wapens te komen om zo een onvoorziene aanslag te plegen. Natuurlijk begrijp ik Romy wel: we zetten veel op het spel om een aanslag te kunnen voorkomen. Ik vind het een moeilijke situatie, maar zou toch, desondanks mijn vorige tegenargumenten, opteren om de gegevens beschikbaar te stellen voor de Staatsveiligheid met het oog op de garantie van onze veiligheid.