Allereerst sluit ik me volledig aan bij Siebe. De redenen die hij aanhaalt, verklaren volgens mij heel veel van het verschil in welbevinden tussen jongens en meisjes.
Daarnaast wil ik nog opmerken dat men in dit artikel twee vrij irrelevante studies met elkaar vergelijkt, en hier een in mijn ogen vrij zinloos verband tussen zoekt. Het zal inderdaad zo zijn dat jongens op de leeftijd van 13, 14 zich over het algemeen minder zorgen maken dan meisjes. En jongens worden inderdaad meer als 'ADHD'-er bestempeld, en blijken vaker een of ander stoornis te hebben. Maar wat hebben deze twee met elkaar te maken?
Toegegeven, men wil waarschijnlijk gewoon duidelijk maken dat een (leer)stoornis niet automatisch wil zeggen dat je ongelukkig zal zijn, wat een opbeurende gedachte is. Toch lijkt het door zo'n artikel alsof men insinueert dat stoornissen of andere mentale problemen geen invloed kunnen hebben op gelukkig zijn, wat natuurlijk absoluut niet waar is en unfair tegenover mensen die aan een mentale stoornis lijden.
Moest men onderzocht hebben wat het verschil in welbevinden is tussen jongens en meisjes mét en jongens en meisjes zonder stoornis, zouden deze studies al veel meer met elkaar te maken hebben. Nu plaatst men echter twee compleet verschillende onderzoeken naast elkaar, en laat men ons onbewust conclusies trekken die er niet zijn.
Ze hadden evengoed kunnen zeggen "Jongens drinken meer bier, maar zijn wel gelukkiger", wat even waar is, en in realiteit even weinig zegt over waarom we gelukkiger zijn.