Dat 12 - en 13-jarige meisjes lager scoren op een test welbevinden, verbaast me niet. Meisjes beginnen doorgaans vroeger dan jongens aan hun puberteit en aangezien ik een kleine zus van 13 heb rondlopen, kan ik erover meespreken. Meisjes zijn veel meer bezig met emoties en gevoelens en vormen een zelfbeeld dat heel sterk afhankelijk is van de omgeving en de mensen die ze tegenkomen en ontmoeten in die omgeving. Onzekerheid kan hen op sommige momenten dan ook flink parten spelen. Uit het onderzoek dat beschreven staat in het artikel blijkt ook dat jongens doorgaans gelukkiger zijn dan meisjes, ondanks het hogere percentage leerstoornissen. Ik geloof in deze cijfers en de hierboven beschreven situatie ligt volgens mij mee aan de oorzaak hiervan. Daarnaast denk ik ook dat nu meer dan ooit (en veel te snel) wordt gewerkt met stickers! Als een jongen niet stil kan zitten en zeer actief in de klas van zich laat horen, wordt al meteen de term 'ADHD' gebruikt. Vaak komen er zelfs geen artsen of psychologen meer bij kijken en krijgen de jongens zonder enige diagnose de stempel. Die te hoge drang om te diagnosticeren, moet uit de samenleving verdwijnen en we moeten de gelukkige jongens (en zeker ook meisjes), gewoon zichzelf laten zijn zonder iedereen te willen benoemen met een te specifieke sticker.