Als we het lesgeven van vroeger vergelijken met dat van nu, dan denk ik dat we grote verschillen zien. Net door die verschillen, blijven leerkrachten thuis om wille van psychische redenen. Vroeger was het lesgeven niet meer dan enkel je theorie aframmelen voor de klas. Op de dag van nu is dat niet meer voldoende. Leerkrachten moeten open staan voor verschillende samenlevingen (multicultureel). We moeten hierop inspelen, zorgen dat de verschillende jongeren één geheel worden. Voor de oudere leerkrachten is dit niet zo simpel. Wij, als jonge leerkrachten, groeien op met dit fenomeen. Hierdoor verwacht ik dat wij er minder last met zullen hebben. De maatschappij maakt het ons er niet gemakkelijker op. Er wordt veel verwacht van leerkrachten (vb. differentiëren, remediëren, ...). Er ligt een soort druk op onze schouders. Voor sommige mensen is dit niet evident, zo ontstaan er psychische problemen.