Het voorstel van Koen Geens dat kinderen meer anonimiteit zouden krijgen als ze zich willen uitspreken over de scheiding van hun ouders, kan ik alleen maar toejuichen. Vaak worden alleen de twee partijen, namelijk moeder en vader, gehoord en worden de kinderen niet betrokken bij het rechtelijke gegeven van een scheiding. Mijn ouders zijn zelf ook gescheiden en ondanks het feit dat ik te jong was om me alles te herinneren, weet ik wel dat de situatie thuis minder rooskleurig was dan voordien. Het lijkt me dan ook goed dat kinderen hun mening over hun thuissituatie kunnen uitspreken in alle veiligheid i.p.v. dat hun getuigenis opgenomen zou worden in een verzameling van paperassen rond de scheiding.

Een gesprek voeren met een kind over zijn/haar thuissituatie en de relatie tussen zijn/haar moeder en vader is niet altijd evident en ligt vaak ook gevoelig. In mijn ogen mag de schriftelijke neerslag van dit gesprek dan ook zeker niet verdwijnen in een zee van documenten, maar moet het een prioriteit zijn om te handelen naar de informatie uit het gesprek. Bij een scheiding waar kinderen in betrokken zijn, moeten zij nog steeds prioriteit blijven en moet er gehandeld worden in het belang van de kinderen.

Het feit dat kinderen in de toekomst hun zegje tegen de rechter van een familierechtbank kunnen doen zonder te moeten vrezen voor de reactie van mama of papa over wat hij/zij gezegd heeft, lijkt me iets dat al veel eerder tot stand had moeten komen. Op deze manier kan het kind recht uit het hart spreken en kan de familierechtbank daarnaar handelen.