Mijn eerste reactie bij het doorlezen van dit artikel was dat kinderen meer feedback nodig hebben dan maar tweemaal per jaar. Ik hoop dat deze kinderen ook al tussentijdse feedback krijgen tijdens de lessen etcetera. Waarom wachten tot een kindercontact om een werkpunt van de leerling aan te geven als dit meteen besproken en aangepakt kan worden? Als het probleem zich voor doet denk ik namelijk dat het beter is om dit meteen aan te pakken in plaats van dit uit te stellen. Dit creëert misschien wel een beetje uitstelgedrag.

Uit eigen ervaringen weet ik dat de oudercontacten voor kinderen inderdaad stressvol zijn. Je wilt weten wat men over je zegt. Hierdoor ging ik vroeger ook steeds mee met mijn ouders naar de oudercontacten. Door de invoering van het kindercontact zou je misschien kunnen voorkomen dat de kinderen met de ouders meekomen. Op deze manier kan je zowel gevoelige dingen met het kind als met de ouders afzonderlijk bespreken. Dit kan inderdaad positieve gevolgen hebben op de vertrouwensband van de leerling met de leraar in kwestie, zoals het artikel vermeld.

In dit artikel wordt er vermeld dat de leerlingen zelf kunnen gaan zoeken naar oplossingen. Dit vind ik eigenlijk de meest interessante reden waarom men dit wel zou opstarten. Als een kind zelf gaat zoeken naar oplossingen, gaat hij/zij automatisch zoeken naar oplossingen die haalbaar lijken voor hem/haarzelf en zal hij/zij daardoor ook meer gemotiveerd worden om deze effectief uit te voeren.