Mijn mening komt overeen met de voorgaande meningen. Het lijkt mij zinloos om euthanasie bij psychisch lijden uit de wet te schrappen. Soms zitten mensen zo diep dat ze er nooit meer uit zullen geraken. Jarenlange therapieën duwen hen steeds verder in de put, ook al worden ze uitgevoerd met de beste bedoelingen. Mensen die psychisch enorm lijden, zullen hun omgeving meesleuren. Daarom begrijp ik de reactie van m*nique maar al te goed. Het is voor iedereen verschrikkelijk om te zien dat iemand zo hard lijdt dat hij/zij het leven beu is. Als deze personen niet meer in aanmerking zouden kunnen komen voor euthanasie, ben ik bang dat ze het recht in eigen handen zullen nemen en zelfmoord zullen proberen te plegen. Als dit niet lukt, zullen ze het zeker nog eens proberen en dit keer op keer tot het wel lukt. In het slechtste geval sleuren ze er nog iemand anders bij en dan zijn we nog verder van huis. Het is onmogelijk om jezelf in de plaats te stellen van een psychisch lijdende persoon, je kan jezelf nooit voorstellen hoe de persoon zich precies voelt. Daarom is het belangrijk om goed te luisteren naar wat hij/zij zegt. Het lijden is hetgeen wat de patiënt aangeeft dat het is en er is niemand dat het in zijn plaats mag verwoorden omdat enkel de patiënt dit met de juiste woorden en het juiste gevoel kan doen. Als in samenspraak met de patiënt, de omgeving en specialisten overeengekomen is dat euthanasie de beste oplossing is, dan moet dit volgens mij zeker mogelijk moeten zijn. Psychische pijn is minstens zo pijnlijk als fysiek lijden, daarom zou ik het schrappen van deze wet uit de wetgeving zinloos en zonde vinden.