Steeds meer lagere scholen organiseren naast een oudercontact minstens twee keer per jaar ook een ‘kindercontact’, een soort van evaluatiegesprek op kindermaat. Ze leren er bijvoorbeeld of ze moeten werken aan hun gedrag of studiemethode. “Het neemt heel wat stress weg bij de kinderen omdat ze samen met de leraar al bespreken wat later op het *oudercontact komt”, klinkt het bij het Katholiek Onderwijs.
Letten onze kinderen wel goed op in de klas? Komen ze overeen met de andere kindjes? En waarom zijn die punten zo slecht? Het *oudercontact kennen we allemaal: minstens twee keer per jaar trekken ouders naar de juf of meester om te horen hoe hun kinderen presteren op school.

Maar steeds meer basisscholen voeren nu ook zo’n formele evaluatiegesprekken met de kinderen zelf. Dat zegt de onderwijskoepel Katholiek Onderwijs Vlaanderen die de directeurs daarin stimuleert. “Pakweg tien jaar geleden was er amper sprake van, nu is het in een heleboel scholen een gangbare praktijk geworden”, zegt pedagogisch begeleider Greet Vanhove.

Het principe is simpel: de kinderen komen elk apart op gesprek bij de juf of meester, vaak na een rapport. “Meestal bespreken ze met de kinderen wat ze op het oudercontact zullen zeggen. Dat neemt al heel wat stress weg: de kinderen moeten niet langer vrezen dat hun leraar allerlei slechte dingen over hen zal zeggen achter hun rug.”

Maar het allerbelangrijkste is dat kinderen hun zegje krijgen in hun schoolcar*rière. “Leraar en leerling bespreken samen de werkpuntjes en hoe ze die het best aanpakken. Soms komen de kinderen zelf met een oplossing waar de juf of meester nooit aan zou denken”, zegt Vanhove.

Halfuur per kind

Basisschool Wonderwijs in Haasdonk was een van de pioniers om het kindercontact in te voeren. Twee keer per jaar trekken de leraars een halfuur uit per kind. De leerlingen krijgen er drie werkpuntjes mee – zoals meer zorg dragen voor schoolmateriaal – die later geëvalueerd worden. “In een klas van pakweg 27 leerlingen zijn we daar makkelijk twee weken mee bezig, maar het is het waard. Via die gesprekken leren we de kinderen pas écht kennen”, zegt directeur Anneleen Jacobs.

Want tijdens de kindercontacten vertellen de leerlingen ook gevoelige dingen, die leraren tijdens de les nooit te horen krijgen. “Ze vertellen over hun ouders die aan het scheiden zijn of over een sterfgeval in de familie. Die gesprekken creëren een vertrouwensband waardoor ze later makkelijker naar de juf of meester stappen als ze met iets zitten”, zegt *Jacobs.

In de middelbare scholen is het kindercontact voorlopig nog geen gangbare praktijk. Maar als het van pedagogisch begeleider Vanhove afhangt, zou het ook daar ingevoerd moeten worden. “Het is de enige manier om mét en niet over de hoofden van de leerlingen te spreken.”

http://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20151208_02012067

Eigen mening: Ik vind het een schitterend idee om te doen! Het heeft meerdere voordelen maar het grootste voordeel vind ik wel dat je de kinderen dan ziet zonder invloed van de ouders. Zo krijg je er een goed beeld over en kan je ook zo beter de problemen oplossen. Ander voordeel is dat je ze zelf naar oplossingen kan laten zoeken en de leerkracht kan dan wat bijsturen. Ik zou het ook in het middelbaar invoeren omdat ze wat volwassener worden en het dan goed is om zo'n gesprek te hebben met je leerkracht. Zo is er geen druk van de ouders en moest er problemen zijn van thuis uit kan het gezegd worden.