Net zoals Ellen vind ik ook dat burn-outs momenteel frequent voorkomen. Hiervoor uitkomen, en voor eender welke ziekte/aandoening uitkomen, is niet meer zo'n taboe als vroeger denk ik. Een tijdje terug mocht je niet zwak zijn en moest je blijven doorgaan tot je lichaam aangaf dat het niet meer verder kon. Tegenwoordig wordt ons aangeraden om in te grijpen voor het zover komt. Het vroegtijdig vaststellen van een burn-out kan de gevolgen dan ook enigszins beperken.

We mogen onszelf voortaan tonen. Dat wilt zeggen dat we zowel onze goede als onze slechte kanten belichten en zowel onze toppen als dalen met onze omgeving delen. Dat de ene persoon hier minder mee opgezet is dan de andere, blijkt maar weer uit de commentaar via sociale netwerken.

Ikzelf vind het knap dat een bekende Vlaming, die dicht bij de bevolking staat, openlijk voor haar burn-out uitkomt. In mijn ogen is het een soort boodschap, namelijk: 'Hé, het is oké als het even niet meer gaat.' Dat is dan ook wat sommige mensen moeten horen, dat het oké is om even niet meer tot het uiterste te kunnen gaan en dat ze de nodige rust mogen en kunnen nemen.