Op school schreven wij ook elk jaar brieven voor Amnesty International. Bij ons op school heette dit dan: schrijf-ze-VRIJdag. Ik kan me nog goed herinneren dat dit dan één lesuurtje was waarin we enkel brieven schreven. Hierbij bleef het eigenlijk wel, want ik ben nooit te weten gekomen of er van onze brieven ook iets terecht was gekomen. Dit vind ik wel jammer, want zo schrijf je eigenlijk maar om te schrijven. Ik vind dit trouwens een ongelooflijk initiatief. Mensen kunnen gewoon brieven schrijven en er zo mee proberen voor te zorgen dat mensen die mensonwaardig behandeld worden vrijkomen. Dit is een mooi teken van solidariteit en deze solidariteit is het ook echt waard is.