Het vervrouwelijken van het onderwijs valt eigenlijk al op in de lerarenopleiding. Als ik terugkijk naar mijn eerste jaar waar we met misschien 90 personen gestart zijn, waren de heren toen al in de minderheid (voor de opleiding secundair onderwijs). Als ik dan nu in het derde jaar kijk, waar we in het totaal nog met +/- 54 personen over zijn waarvan misschien 14 heren (als ik daaraan al kom) kunnen we toch wel stellen dat er meer en meer vrouwen in het onderwijs belanden. Dit is nog erger als je gaat kijken hoeveel of liever gezegd, hoe weinig jongens kiezen voor het kleuter- of lager onderwijs.

Ben ik tegen het feit dat er meer vrouwen lesgeven dan mannen. Absoluut niet! Maar dat wil nog niet zeggen dat ik het goed vind dat mannen minder snel voor het onderwijs kiezen. In tegendeel, ik vind het zelfs belangrijk dat leerlingen zowel mannelijke als vrouwelijke leerkrachten hebben. Zij hebben van nature andere kwaliteiten, uitstralingen die leerlingen aanspreken en nodig hebben. Het zorgt voor voldoende afwisseling.

Wat in mijn ogen een reden is voor de vervrouwelijking van het onderwijs is dat het voor velen een mooie harmonie geeft om hun gezin en hun werk te kunnen combineren. Zo moeten ze bijvoorbeeld hun kindjes niet naar de opvang brengen maar kunnen ze gewoon na school mee naar huis. Zo zijn leerkrachten thuis tijdens alle schoolvakanties wanneer hun kleine spruitjes ook thuis zijn. Omdat ons traditioneel rollenpatroon waarin de vrouw de persoon is die voor de kindjes zorgt, nog steeds speelt in de meeste gezinnen, denk ik dat dat de belangrijkste reden is voor meer vrouwen in het onderwijs.