Dat het percentage van gezinnen in armoede hoger ligt bij gezinnen waarvan de ouders niet werken dan bij gezinnen waar toch zeker één ouder werkt lijkt mij vrij normaal. Vaak zijn dit gezinnen die leven van een ziekte-uitkering of van het doppen. Ik denk dat het dan aannemelijk is dat je van dit beetje geld niet uitgebreid kunt leven. Wel wil ik benadrukken dat de mensen die geen job hebben en dus leven van de overheid, vaak geen andere keuze hebben om zo te leven en we hun dus niet moeten verwijten dat ze niet werken. Natuurlijk heb je altijd wel gevallen die te lui zijn om te gaan werken of werk te zoeken maar dit is in de meeste gevallen dus niet van toepassing.

Wat betreft het stijgende percentage van jongeren in armoede lijkt mij te komen van het feit dat het steeds moeilijker is om werk te vinden. De regering is al een aantal jaren bezig met het optrekken van de leeftijdsgrens om op pensioen te gaan waardoor deze jobs/posities eigenlijk niet vrij komen voor de jongeren maar langer bezet worden door de oudere garde. Ook vallen er vaak jobs weg om mee te gaan in de digitalisering van bedrijven. Als de jongeren dus eenmaal afgestudeerd zijn, hebben zij eigenlijk helemaal geen werkzekerheid. En zonder werk ga je natuurlijk sneller in armoede terecht komen.

Tevens is armoede een vicieuze cirkel. Ik denk dat we allemaal wel weten dat als je eenmaal in de armoede terechtkomt, je hier ontzettend moeilijk uit raakt. Dit geldt ook voor de kinderen die in de armoede geboren zijn en hoogst waarschijnlijk hun hele leven in armoede zullen doorbrengen. Ik denk dat we er goed aan doen om te proberen om deze vicieuze cirkel te doorbreken.

Vandaag de dag zie je steeds meer dat mensen denken dat als we de personen in armoede geld geven, zij wel verder kunnen. Voor sommige is dit misschien zeker een start om zo hun levensomstandigheden te beteren. Bij andere is het zeker niet voldoende om geld te geven. Een geldsom is vaak maar eenmalig en eenmaal deze op is aan openstaande rekeningen of dergelijke, gaan ze weer gewoon verder met hun bestaande levenswijze en blijven dus in armoede leven. Ik denk dat we eerder moeten gaan kijken naar de oorzaak en de mensen in armoede op weg helpen om deze oorzaak te vernietigen als het ware. Zo kunnen we bijvoorbeeld gezinnen advies geven over hoe ze best geld sparen en uitgeven. We kunnen ook opleidingen aanbieden voor mensen in armoede. Dit zijn dan opleidingen voor beroepen waar ze ook degelijk werk in kunnen vinden. Tevens kan hierbij gezorgd worden voor een kinderopvang zodat ook moeders de kans krijgen om deze opleidingen te volgen. Er is een grote variatie van oplossingen mogelijk aangezien er waarschijnlijk ook een grote variatie van oorzaken zal zijn.

Ten slotte wou ik nog even ingaan op de reactie van Judith dat ging over de vluchtelingen. Ik denk niet dat ons land hier baat bij het voorrang geven van vluchtelingen wat betreft de voorziening van levensmiddelen. Ik denk echter ook niet dat ons land baat bij het voorrang geven van de Belgische gezinnen. Ik denk dat je rekening moet houden dat de Belgische gezinnen wel al een soort van basis qua voorziening hebben, hier zijn ook verschillende organisaties voor die dit regelen, terwijl de vluchtelingen niets meer hebben. Tevens zullen deze vluchtelingen hoogst waarschijnlijk in ons land blijven. Dus bij de volgende telling van kinderen in armoede, gaan deze er gewoon bij gerekend worden als Belgische kinderen. Is het dan beter om de ene voor te laten gaan op de andere? Dat denk ik niet. We kunnen het probleem beter in het algemeen aanpakken en beginnen bij diegene die het het hardst nodig hebben.