Geen studiebeurs meer voor wie 2 jaar spijbelt" (Vandenbroucke)
 

Geen studiebeurs meer voor wie 2 jaar spijbelt" (Vandenbroucke)

(Belga) Ouders die het spijbelgedrag van hun kinderen niet beteugelen, kunnen na twee jaar geen beroep doen op een studiebeurs. Dat heeft Vlaams minister van Onderwijs Frank Vandenbroucke zondag gezegd in het VRT-programma De Zevende Dag.

Vandenbroucke wil de toekenning van een studiebeurs koppelen aan de strijd tegen spijbelgedrag. Ouders die een aanvraag indienen voor een studiebeurs moeten weten dat ze iets moeten doen aan het eventuele spijbelgedrag van hun kind. "Als ze dat niet doen, zullen we geen tweede beurs meer geven of het geld zelfs terugvorderen", verklaarde de sp.a-minister. Het moet wel gaan om hardnekkig spijbelen, wat inhoudt dat de schoolplichtige meer dan 30 halve dagen per jaar wettelijk afwezig is.

Langs de ene kant vind ik dit geen slecht idee. Als de ouders er gestraft voor worden, zullen ze er wel voor zorgen dat hun kind niet meer spijbelt door middel van allerlei sancties bijvoorbeeld.
Maar langs de andere kant is het ook niet zo'n goed idee om de ouders hiervoor te straffen. Vaak zijn de kinderen die zo vaak spijbelen probleemkinderen waaraan de ouders toch niet veel meer te zeggen hebben. Als dan de ouders gestraft worden voor het gedrag van hun kinderen, zullen de kinderen zich hier, denk ik, niet meteen veel van aantrekken en zal het spijbelgedrag er niet minder op worden.

Weten ouders wel altijd dat hun kinderen spijbelen?
Het enige dat de ouders zien is dat hun kinderen naar school fietsen en 's avonds weer naar huis fietsen (uiteraard kan auto, bus, tram,trein, te voet ook :d)
Daarom vind ik het een enorm slecht idee om de ouders hiervoor te bestraffen.
En zoals altijd vind ik een straf hier niet op zijn plaats, je zou eerder hulp moeten geven. Want een kind spijbelt niet zomaar! Zoek naar de motieven voor het spijbelen en doe er wat aan! Ipv zomaar een (misschien wel)onschuldige ouder te bestraffen!

Ik denk dat als het gaat over echt spijbelen (meer dan 30 halve dagen op een jaar, zoals Vandenbroucke het zegt) de school al wel contact zal opgenomen hebben met de ouders. Dus ik denk wel dat de ouders het weten als het spijbelen echt de spuigaten uitloopt.

Dan nog, ik besef dat het weggegooid geld is om een studiebeurs aan iemand te geven die niet naar school gaat. Maar ik hoop dat er iets gaat gebeuren dat jongeren geen 2 jaar van school wegblijven. Dat er meer hulp komt ipv bestraffing.

In mijn ogen is dit weer een overbodige maatregel. Het is een mooi initiatief om het spijbelen proberen tegen te gaan, maar je moet een keer nagaan naar het 'effect' ervan. En ik denk dat het effect van deze maatregel vrijwel nihil gaat zijn.

Mijn argumentatie hiervoor: :D

Je ouders mogen maar belachelijk weinig geld verdienen willen ze een studiebeurs krijgen voor hun kinderen. Je moet echt al 'bijna' onder de armoedegrens leven. Wel kinderen die in zo een situatie opgroeien, situatie waarin ze het niet breed hebben, zijn doorgaans veel 'verantwoordelijker', op het gebied van omgaan met geld en/of gegeven kansen. Ik denk dat er dus zéér weinig studenten met een studentebeurs spijbelen.

Dus vind ik dit een overbodige maatregel. Het zijn vooral de jongeren waarvan de ouders het breed hebben die er niet om malen dat ze een jaar moeten overdoen of dat ze met hun ouders hun geld aan het smijten zijn.

Euhm, ik heb ook elk jaar een studiebeurs gekregen...
Leven wij onder de armoedegrens? Ik durf toch wel met enige zekerheid stellen van niet... Mijn ouders zijn zelfstandigen dus waarschijnlijk klopt het systeem niet helemaal, maar het is zeker niet zo dat iedereen die een studiebeurs krijgt ook arm is.


Daar ben ik niet mee akkoord. Het is helemaal niet zo dat jongeren in een armoedesituatie beter met geld kunnen omgaan, integendeel zelfs. Hoe komt het dat sommige gezinnen zo arm zijn?
2 redenen: omdat de ouders niet met geld kunnen omgaan of omdat ze kansarm zijn en ze (zoals het woord zegt) nooit de kans hebben gekregen om zich op te werken in de maatschappij (en ook nooit geleerd hebben om met geld om te gaan). Wat het ook zij, in beide situaties komt het erop neer dat die kinderen hoogstwaarschijnlijk niet met geld kunnen omgaan, want in beide situaties hebben de ouders meestal ook geen idee van hoe met geld om te gaan.

Hier ben ik dan weer niet mee akkoord Wim. Want het is niet omdat je arm bent dat dit uitsluitend te wijten is aan het feit dat je niet met geld kan omgaan. Er zijn een heleboel andere redenen die hier een belangrijkere rol in spelen.
En wie zegt dat kansarme ouders niet met geld kunnen omgaan? Hier maak je een correlatie tussen kansarmoede en niet met geld omkunnen, en dit is niet correct als je het mij vraagt. Kansarmoede is echt het gebrek aan kansen dat men krijgt en niet het feit dat men niet met geld kan omgaan. Dat is volgens mij gewoon armoede door slecht beheer, maar niet door het gemis aan kansen.

euhm, iedereen die met kansarmen omgaat?
Het verband tussen kansarmoede en niet met geld kunnen omgaan gaat spijtig genoeg echt maar al te vaak hand in hand.
Kansarmen hebben van thuis uit ook nooit mee gekregen hoe je met geld moet omgaan en doordat ze kansarm zijn hebben ze meestal ook geen al te hoge studies gedaan wat ook weer zijn weerslag heeft op hoe je met geld omgaat.

Ik heb zelf in het middelbaar heel vaak met kansarmen gewerkt (in onze school werd er veel aandacht besteed aan zulke projecten en onze leerkracht godsdienst in de 2de graad is oprichter van het 'kansarmenhuis' Kauwenberg in Antwerpen waar ik regelmatig vrijwilligerswerk ben gaan doen) en geloof me, die mensen kunnen echt niet met geld omgaan.
Om maar een klein voorbeeldje te geven: veel kansarmen drinken bijvoorbeeld bij elke maaltijd Coca Cola (de echte...) omdat dat volgens hen nu eenmaal 'chique' is en omdat dat nu eenmaal lekker is. Dat water veel goedkoper is, is voor hen niet echt een argument en als ze dat wel als argument zouden aanvaarden zou de drang om toch maar cola te drinken omdat het zo lekker is onweerstaanbaar zijn. Zo denken die mensen nu eenmaal. Dat is nu net één van de schrijnende gevolgen van kansarmoede.
Wij krijgen van jongsaf mee dat cola niet gezond is en dat je bij je ontbijt geen cola drinkt, bij hen daarentegen is dat nooit gezegd en het is heel moeilijk om dat besef er bij hen in te krijgen...

Mm, ik heb andere ervaringen. Maar die zijn wel niet uitgebreid ofzo. Dus vanuit uw standpunt heb ik het nooit echt bekeken. Misschien na deze discussie tijd om dat wel eens te doen ;)

Bedankt voor de info Wim :D

Ik zat vooral in mijn hoofd met een voorbeeld dat ik zelf ken.

Een familie waar enkel de vader werkt omdat de moeder voor de 7 kinderen zorgt. De oudste ging naar unief maar kreeg geen studiebeurs. De vader is wel dokter, maar dan nog. Als je van één loon een familie van 7 moet onderhouden is dit, zelfs van een doktersloon' niet evident. En deze mensen gaan wel goed om met hun geld. Alleen hebben ze niet de kansen die anderen hebben. De dochter heeft nu een kot zonder warm water en zonder meubels, maar ze wilden hun dochter de kans geven om op unief te gaan. Bewonderenswaardig vindt ik dat, en moest ze nu wel een studiebeurs gekregen hebben, ben ik er zeker van dat ze niet zou spijbelen en die kans ten volle benut zou hebben. Net zoals ze dat nu gedaan heeft, maar dan met iets meer comfort. Want een kot met alleen maar een bed en bureau en zonder warm water is toch nie zo aangenaam me dunkt.

Maar dit is maar één voorbeeld en dus inderdaad niet comform met alle anderen, maar dit is in geen enkele sociaal dilemma het geval. Geen enkele situatie is dezelfde.

Mijn moeder werkt in Sledderlo op de wijkschool. Aangezien niemand bekend is met Sledderlo citeer ik hier even uit het blad 'tertio'

Ten zuiden van Genk, in een uithoek van het derde grootste industriegebied in Vlaanderen, ligt het gehucht Nieuw-Sledderlo bedriegelijk in het groen. Het is een armzalig getto waar weinigen nog willen wonen en gegoede inwonders zo snel mogelijk wegtrekken. De wijk werd vroeger in de volksmond 'Little Chicago' genoemd en geteisterd door stof- en lawaaihinder van de aanpalende industrieterreinen. Er wonen veel marginale gezinnen en vreemdelingen -veelal Turken- en de werkloosheid bepdraagt er veertig procent.

Mijn mama werkt hier dus. Wat merk je, de meesten hebben daar wel een mercedes of een nokia gsm, maar geen geld om 's middags soep te kopen voor hun kinderen... goed geldbeheer?
Voor spijbelgedrag moeten ze echter geen schrik hebben. De meeste moeders, die zoals het citaat zegt werkloos zijn, staan overdag vanuit hun apartementsgebouw naar de school te kijken. Als het ware vanuit de ere-tribune. Als ze zien dat hun kind 's middags, onder speeltijd, ... niet op de speelplaats is, krijgt de juffrouw onmiddelijk bezoek van de ouders.

En dat is spijtig genoeg vaak het verwijt dat die mensen krijgen.
Ze hebben idd allemaal een gsm, maar ze leven wel van het ocmw en geld om eten te kopen hebben ze zoals jij zegt vaak niet.
Voor ons lijkt dat of het profiteurs zijn, maar eigenlijk kan je hen dat niet kwalijk nemen. Zij hebben gewoon nooit anders geleerd. Het is moeilijk om je dat in te beelden, ik had het daar zelf ook moeilijk mee voor ik er echt mee in aanraking kwam, maar toch is het zo.
Als nooit iemand je verteld heeft dat je eerst moet zien dat je in de primaire behoeften kan voorzien (eten, onderdak, electriciteit) en dan pas kan gaan nadenken over het aanschaffen van luxegoederen, dan doe je dat ook niet. Bij hen verdringt de 'drift' en het verlangen de ratio, puur uit onwetendheid...


Dit is natuurlijk wel erg positief. Volgens mij is dit toch wel een teken dat ze beseffen dat als hun kinderen geen goede opleiding krijgen ook de kinderen kansarm zullen blijven...
Die kansarmoede blijft vaak bestaan omdat de ouders niet beseffen of niet weten hoe ze dat tegen kunnen gaan of zelfs gewoon omdat ze op school zelf enkel slechte ervaringen hebben gehad en dus hun kind door dik en dun steunen. "Wat? De leerkracht heeft je straf gegeven? Blijf dan maar thuis vandaag...". Schrijnend, maar wel realiteit :(


Graag gedaan ;)
Jouw voorbeeld laat trouwens goed zien dat armoede natuurlijk niet altijd te maken heeft met slecht geldbeheer en dat je dus best niet te snel oordeelt... Hoewel je, zoals ik probeer aan te tonen, zélfs in de andere situatie nog niet mag veroordelen...
Maar goed, uit ervaring weet ik dat je dat laatste niet altijd even snel mag verwachten :rolleyes:

Troebele schoolbonus
 

Troebele schoolbonus


,,Ik wil me niet bemoeien met het federale debat'', zei Vlaams minister Frank Vandenbroucke tot drie keer toe in De Zevende Dag van gisteren. Vervolgens deed hij dat natuurlijk toch. Naar zijn smaak heeft de federale regering niet het geld om de leuke dingen voor de mensen te doen waar ze gisteren over bijeenkwam. Als er ruimte op haar begroting zou zijn, kan ze die beter gebruiken om de pensioenen in de komende jaren veilig te stellen. Eventuele overschotten moeten in het Zilverfonds worden gestort. Hooguit kan ze doorgaan op het pad van lastenverlagingen, zodat het aantrekkelijker wordt om hier te investeren of te werken.


Maar her en der nieuwe maatregelen verzinnen met het oog op het gunstig stemmen van de kiezers bij de komende electorale vervaldagen is geen goed idee. Vandenbroucke zal ongetwijfeld tandengeknars oogsten bij zijn voormalige federale collega's. ,,In welke regering wil hij nu eigenlijk zitting hebben?'' zullen ze zich weer eens afvragen. Maar inhoudelijk heeft hij natuurlijk overschot van gelijk. We hebben in dit land veel regeringen, volgens sommigen te veel. Dat systeem kan alleen werken als heel helder is wie waarvoor bevoegd is en als vervolgens iedereen zich aan die taakverdeling houdt.

Onderwijs en gezinsbeleid zijn taken voor de gemeenschappen. Dat staat in de grondwet. Als de federale regering schoolbonussen uitvindt, komt ze op een terrein dat het hare niet is. Het is meer dan zinvol om gezinnen met kinderen financieel bij te staan. Dat moet al in het vroegste stadium van de schoolloopbaan gebeuren. Want de achterstand die een kind daar oploopt, maakt het nadien vrijwel nooit meer goed. Echt investeren in al onze jongeren vereist dus een beleid dat op de zwaksten onder hen is gericht.

Dat beleid moet ook flink zijn. Dat een hardnekkige spijbelaar de kans loopt zijn toelage geheel of gedeeltelijk te verliezen maakt daar deel van uit. Eerlijk gezegd, de minister is wel erg behoedzaam met die koppeling van toelage aan spijbelgedrag. Slechts wie minstens dertig keer onwettig afwezig is, loopt de kans in het vólgende studiejaar financieel te worden bestraft. Dat moet dan nog allemaal worden gecontroleerd en finaal afgedwongen worden. Draconisch is anders. Maar het signaal is belangrijk. Het plaatst ouders voor hun verantwoordelijkheid en confronteert jongeren met de gevolgen van hun gedrag.

Om deze problematiek gericht aan te pakken, moet duidelijk zijn wie aan zet is. De federale schoolbonus vertroebelt het beeld en doorkruist dus de efficiëntie van het beleid. De reden daarvan is natuurlijk communautair. De Franse Gemeenschap heeft het geld niet om een schoolbonus te betalen. Dus kloppen PS en MR aan bij de federale schatkist. Die weg moeten we niet op. Het geld moet worden besteed door degene die verantwoordelijk is voor het resultaat van de besteding. Zo werkt goed bestuur.


Bart Sturtewagen, in DS 19-06-2006