Gedwongen huwelijken
 

Gedwongen huwelijken


De prijs blijft maar stijgen, en toch zijn ze steeds meer begeerd. Nee, we hebben het hier niet over schilderijen van Pablo Picasso, maar over overnameprooien.


Uit cijfers van het advocatenkantoor Allen & Overy, dat zelf heel wat deals begeleidt, blijkt dat de prijs die overnemers betalen, de voorbije vijf jaar fors toegenomen is. Dat uit zich in de koers-winstverhouding: per euro winst die de prooi maakt, is de overnemer vandaag bereid 15 euro te betalen. Vijf jaar geleden was dat nog minder dan 12 euro. Allen & Overy spreekt van een recordhoogte.

Toch zijn bedrijven helemaal niet terughoudend om nog een slag te slaan. Gisteren werd de grootste deal van het jaar aangekondigd: de Amerikaanse apotheeksupermarkt CVS koopt de zorgverzekeraar Aetna voor 69 miljard dollar. Samen hebben ze een jaarlijkse omzet van 240 miljard dollar. En tegelijk werd nog een handvol fusies aangekondigd in diverse sectoren. Uitzonderlijk is zo’n Merger Monday niet: deals worden vaak in het weekend gefinaliseerd, om dan aangekondigd te worden net voor de beurs opnieuw opengaat.

Waarom blijven bedrijven huwen, terwijl hun bruiden zich steeds duurder verkopen? Omdat ze moeten, stipt Tom Simonts van Bolero aan. Want de nummer 1 in de sector is ondertussen al samengegaan met de nummer 4. En de nummer 2 met de 5. En dus kan de nummer 3 niet alleen achterblijven, want hij raakt dan – relatief gezien – minder makkelijk aan kapitaal en goede voorwaarden bij leveranciers.

En ze moeten ook van hun aandeelhouders. Want die willen groei, en managers weten niet meer waar ze die moeten halen. Dan is de snelste – en in sommige gevallen: de enige – manier om een sectorgenoot over te nemen. Daar betalen ze dan een hoge prijs voor, maar die wordt gedeeltelijk gecompenseerd door het goedkope geld dat massaal beschikbaar is.

Bijkomend voordeel: hoe minder spelers er in de markt zijn, hoe makkelijker het is om de prijzen op te trekken. Bij de fusieaankondiging wordt steevast de mantra bovengehaald dat er synergiewinsten zijn. Dat een hogere concentratie op de markt het ook makkelijker maakt om de prijzen op te trekken, daar wordt steevast over gezwegen.

Al moeten we dat ook niet overdrijven, vindt Tom Simonts. De prijzen schieten immers niet de lucht in, zo blijkt uit de inflatiecijfers. En de concurrentie tussen supermarkten is scherp, waardoor de marges slinken. Dat is ook zo voor Colruyt. Het aandeel van de grootste Belgische supermarkt daalde gisteren nadat JP Morgan verkondigd had dat ze verwachten dat het aandeel na de resultaten volgende week minder waard zal zijn.

Het Brusselse kantoor van Allen & Overy heeft alvast geen last van een slinkend orderboekje. Dat is goed gevuld, klinkt het. ‘Alle indicaties geven aan dat het jaar op dezelfde manier zal starten als het begonnen is.’ Aan de fusiegekte komt dus nog niet snel een einde. Want het is van te moeten.


DS, 08-12-2017 (Dries De Smet)