Vierde Belgisch adoptiekindje ontvoerd in Congo
 

Het federaal parket heeft opnieuw een ouderpaar in ons land moeten vertellen dat hun Congolese adoptiekind geen weesje is, maar dat het ontvoerd werd en dat de biologische ouders nog in leven zijn.

De kleine N., inmiddels 7 jaar, was de helft van een tweeling toen hij in 2013 werd gekidnapt. Dat bericht Het Laatste Nieuws maandag. In het weeshuis Tumaini in Kinshasa, waar de fraude opgezet werd, kreeg hij een andere naam en geboortedatum. Maar dankzij een DNA-staal en een foto van zijn tweelingbroertje hebben de Belgische speurders de jongen nu teruggevonden in ons land.

Het is in ons land het vierde bekende slachtoffer van de Belgisch-Congolese Julienne Mpemba, het brein achter de adoptiefraude. Eerder dit jaar raakte al bekend dat drie geadopteerde meisjes, ontvoerd toen ze tussen 2 en 4 jaar oud waren, geen echte weeskindjes waren. Toen verzekerden Belgische adoptiecentrales dat het om uitzonderlijke gevallen ging en dat alle andere adopties wél in orde waren. Deze zaak bewijst dat dat niet klopt. ‘Niemand weet hoeveel gevallen er nog ontdekt zullen worden’, aldus de krant.

Bron:
27/11/2017, De standaard, http://www.standaard.be/cnt/dmf20171127_03210016.
Mening:
Dit is schandalig. Hoe kunt u een kind afnemen van zijn ouders zonder dat ze hier zelf achter staan? Wederom is geld het kwade aspect dat het menselijk brein opstookt om dit soort zaken uit te voeren. Elk ouder moet zelf kunnen beslissen of men in staat is om zijn/haar kind af te staan of het zelf groot te brengen. De omstandigheden waarin het kind moet opgroeien kan op verschillende manieren bekeken worden. Wij, in een goed draaiende samenleving, vinden al snel dat ouders hun kind niet deftig opvoeden. Wanneer ouders hun kind niet naar school kunnen laten gaan, vinden we dit al niet normaal. Als we dit vertellen aan een ouder in Congo zal deze dit helemaal anders bekijken. In landen waar de maatschappij niet zo zeer gevorderd is dan bij ons, denken ze eerder aan overleven en een gezonde opvoeding te kunnen geven. Wanneer dit lukt zijn ze dan ook ontzettend gelukkig en dankbaar dat ze hun kind van God mochten houden. Wij vinden dat uiteraard ook belangrijk, maar hechten toch meer belang aan de extra luxe die voor ons noodzakelijk lijkt. We vinden het heel belangrijk dat we ons kind kunnen geven, wat elk kind op de dag van vandaag bekomt.