Eerste ontdekte bezoeker van buiten ons zonnestelsel geeft geheimen prijs
 

Een asteroïde van zo'n 400 meter lang en 40 meter breed zwerft al miljoenen jaren door het universum, alvorens ons zonnestelsel aan te doen. Astrologen hebben voor het eerst een bezoek van een kosmische zwerfkei kunnen waarnemen en analyseren.

Oumuamua, Hawaïaans voor 'boodschapper' of 'verkenner', reist mogelijk al honderden miljoenen jaren door de melkweg*vóór zijn toevallige ontmoeting met het zonnestelsel. De asteroïde is opvallend langwerpig. Astrologen kennen geen asteroïde of komeet die de vergelijking met deze uitgerokken rots kan doorstaan.

Wetenschappers van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht (ESO) ontdekten de asteroïde op 19 oktober.*Enkele dagen daarvoor was de rotsblok voorbij de zon, planeet Mercurius en de aarde geschoten. De voorbije weken werden de grootste telescopen op de passant gericht. De waarnemingen werden gepubliceerd in*Nature.

De asteroïde heeft een donkerrode kleur. Die heeft de kei vermoedelijk te danken aan miljoenen jaren van kosmische straling en het suggereert dat het voorwerp een opvallend hoge dichtheid heeft. Vermoedelijk bestaat het uit steen en/of staal. Water of ijs ontbreken, waardoor Oumuamua een asteroïde en geen komeet is.

Oorsprong

Oumuamua vliegt niet in een baan om de zon, noch om een ander object. De rots vliegt al miljoenen jaren ongehinderd door het universum.*Het object draait in ruim 7 uur om zijn as en vliegt momenteel met een snelheid van 95.000 kilometer per uur.*In mei 2018 vliegt hij langs Jupiter, in januari 2019 passeert hij Saturnus. Daarna zal hij ons zonnestelsel langzaam achter zich laten, om nooit meer terug te keren.

Oumuamua's vorige halte was vermoedelijk zo'n 300.000 jaar geleden de ster Vega, in het sterrenbeeld Lier. Hoe uniek de waarneming ook is, Oumuamua is dat niet.*Behalve een slordige 400 miljard sterren vliegen er in ons Melkwegstelsel minstens een quadriljoen kosmische zwerfkeien rond – een 1 met 24 nullen.

Het gaat om rotsblokken en ijsklompen van ca. 100 meter groot die door zwaartekrachtstoringen weggeslingerd zijn uit jonge planetenstelsels. Oumuamua is een zo'n op drift geraakt object. Statistische berekeningen van Simon Portegies Zwart van de Leidse Sterrewacht laten zien dat er ruim twee biljoen van die dwaalstenen per kubieke lichtjaar moeten zijn.

Bron:
De Morgen 22/11/2017
https://www.demorgen.be/wetenschap/...prijs-b0a20cb4/

Eigen mening: Ik vind het ongelofelijk indrukwekkend dat de wetenschap al zo ver staat dat men aan de hand van de kleur van dit gesteente een besluit kan trekken in verband met de dichtheid en de componenten van de asteroïde. Het is ook bijzonder dat men de exacte data kan berekenen wanneer Oumuamua voorbij Jupiter en Saturnus passeert. In het artikel wordt de oorsprong helemaal uitgelegd, dat vind ik toch overweldigend en ontzagwekkend. Men kan de bakermat bepalen voor een groot stuk gesteente dat niet uit ons zonnestelsel komt. Men geeft aan dat kosmische zwerfkeien enorm veel voorkomen, maar dat het waarnemen van zo'n komeet of astroïde wel uniek is. Ik vind het daarom zeer interessant dat men zonder de keien waar te nemen toch kan weten dat er zo veel zijn.