Frankrijk danst nog altijd op een vulkaan, maar de noodstoestand wordt nu toch opgehe
 

Hoe gaat Macron zijn burgers nu beschermen?

Ondanks een hele rij gepleegde en verijdelde aanslagen maakt president Macron vandaag een eind aan de noodtoestand die heerste sinds 'de Bataclan'. Hoe denkt hij zijn burgers te beschermen in een land dat nog altijd danst op een vulkaan?

Vandaag wordt in Frankrijk de noodtoestand opgeheven, 719 dagen na de aanslagen van 13 november 2015 in Parijs. Ter bestrijding van het terreurgevaar heeft president Macron elementen uit de noodtoestand overgeheveld naar een nieuwe wet tegen het terrorisme.

Zo kan de minister van Binnenlandse Zaken, zonder voorafgaande toestemming van de rechter, mensen huisarrest geven die verdacht worden van terreurplannen. De mogelijkheden om moskeeën te sluiten of evenementen te verbieden om veiligheidsredenen worden verruimd.

Anders dan onder de noodtoestand is voor huiszoekingen nu wel toestemming van de rechter nodig. Ook mag huisarrest alleen worden opgelegd aan verdachten van terrorisme - niet aan linkse activisten, zoals onder de noodtoestand is gebeurd.

"De état d'urgence kon niet oneindig verlengd worden", zei president Macron gisteren voor het Europese Hof voor de Rechten van de Mens in Straatsburg. Volgens hem garandeert de nieuwe wet "een zeer hoog niveau van veiligheid, terwijl zij de bescherming van vrijheden versterkt door een intensievere controle door de rechter."

In politiek opzicht is het opheffen van de noodtoestand een lastige stap. Op 14 juli 2016 zei de ongelukkige president Hollande dat het verlengen van de noodtoestand "geen enkele zin heeft." Een paar uur later reed Mohamed Lahouaiej-Bouhlel in Nice 86 mensen dood met een vrachtwagen en werd de noodtoestand wederom verlengd.

Sindsdien zijn er in Frankrijk geen grote aanslagen geweest. Toch is de dreiging amper verminderd. Alleen al in 2017 vonden 12 aanslagen plaats en werden er 14 verijdeld. Drie mensen werden gedood, een politieman op de Champs-Elysées en twee nichtjes die op het station van Marseille werden doodgestoken.

Dat er niet meer slachtoffers zijn gevallen was vaak te danken aan het amateurisme van de daders. Zo probeerde een groepje terroristen in september een aanslag te plegen op een appartementencomplex in Parijs met een bom van glasflessen en jerrycans met benzine. De bom ging niet af, en achtergelaten dna op een jerrycan leidde naar Aymen B., die bij de autoriteiten bekendstond als een geradicaliseerde moslim.

Het ontbrak opgepakte daders en verdachten niet aan de wil om te doden, vaak wel aan technische vaardigheid. Veiligheidsdiensten houden echter rekening met nieuwe aanslagen door getrainde strijders die na de val van Mosul en Raqqa, de Iraakse en Syrische IS-bolwerken, terugkeren naar Frankrijk. Zo danst het land nog altijd op een vulkaan.

De balans van bijna twee jaar noodtoestand is moeilijk op te maken. Sinds november 2015 werden 4.600 huiszoekingen verricht, de meeste in de eerste maanden na de aanslagen. Dat leidde tot ongeveer 1.000 rechtszaken, maar slechts 23 ervan zijn voorgelegd aan het anti-terrorismeparket. In de meeste gevallen werden wapens of drugs gevonden of bleek de verdachte jihadistische websites te hebben bezocht. Niettemin zijn volgens Le Monde zeker vijf complotten verijdeld dankzij huiszoekingen in het kader van de noodtoestand. De politie kwam echter veel meer terreurplannen op het spoor door regulier speurwerk waarvoor de noodtoestand helemaal niet nodig was.

Politiek gevaarlijk

Bezwaren kwamen vooral van juristen en mensenrechtengroeperingen. In het kader van de noodtoestand kregen in de maanden na november 2015 350 mensen huisarrest, sommigen op basis van vage vermoedens. Op dit moment zijn dat er nog 41. Sommige verdachten gingen met succes in beroep.

Zo is er Halim Abdelmalek, die foto's zou hebben gemaakt bij de flat van de hoofdredacteur van Charlie Hebdo. In werkelijkheid bleek hij in zijn telefoon te hebben gepraat en was hij net op bezoek geweest bij zijn moeder, die in hetzelfde complex woont. In andere gevallen waren de verdachten ultraorthodox in hun geloofsbeleving zonder dat zij banden met het terrorisme hadden.

Ook in de nieuwe wet tegen het terrorisme is huisarrest mogelijk zonder voorafgaande toestemming. Een inbreuk op de burgerlijke vrijheid, zei Jacques Toubon, de défenseur des droits, een soort ombudsman. En politiek gevaarlijk, vinden tegenstanders. In veruit de meeste gevallen zullen verdachten moslim zijn. Als zij ten onrechte beschuldigd worden, zullen ze juist in de armen van fundamentalisten en terroristen worden gedreven, zeggen critici.

In de publieke opinie is de steun voor de état d'urgence altijd groot geweest. "De noodtoestand heeft het mogelijk gemaakt de bevolking gerust te stellen", schreef opiniepeiler Jerôme Fourquet in Le Monde. Na de aanslag in Barcelona, in augustus, was slechts 22 procent van de Fransen voor opheffing en 45 procent voor handhaving, terwijl 33 procent haar nog wilde versterken.

Bron: De Morgen, 01/11/2017
https://www.demorgen.be/buitenland/...heven-b18da935/

Eigen mening: Ik vind het persoonlijk zeer riskant dat de noodstoestand in Frankrijk wordt opgeheven. Daarentegen vind ik het wel positief dat er in plaats van de noodstoestand een nieuwe wet komt tegen terrorisme, waarin enkele veranderingen zijn gehandhaafd om een nog hogere veiligheid te garanderen. Anderzijds geeft deze nieuwe aan dat de Fransen zich toch nog niet veilig voelen en dat ze toch nog maatregelen willen tegen deze verschrikkelijke terroristische daden, wat ik ook zeer logisch vind. Dit komt volgens mij omdat er nog altijd een enorme dreiging is in Frankrijk (maar ook in andere landen). De noodstoestand gaf de burgers een "veiliger" gevoel, wat ik zeker begrijp. Ik zou mezelf ook veiliger voelen, ook al is de noodstoestand geen garantie op een veilig land zonder aanslagen. Ondanks het feit dat deze noodstoestand de bevolking een veilig gevoel geeft, houdt het helaas de terroristen niet tegen. Zij voelen zich hier niet bedreigd door. Terroristen denken volgens mij niet aan het feit dat er een noodstoestand is. Zij doen gewoon wat ze willen en dat is iets waar wij weinig aan kunnen doen. Aanslagen zijn zo onvoorstelbaar dat ik zelf absoluut geen regelmaat zou kunnen bedenken om er iets aan te veranderen. We moeten genieten van elke dag en niet nadenken bij het feit dat de wereld vol is van terroristen. Ik hoop dat er snel een einde komt aan deze vreselijke daden.

Ik ben er niet helemaal van overtuigd dat een noodtoestand de burgers veiliger doet voelen. Om even een voorbeeld te geven: ik voel me wel degelijk beschermd wanneer ik de Belgische para's met hun machinegeweren zie in Antwerpen-Centraal, maar tegelijkertijd herinnert het me aan de dreiging (van terrorisme). Ik wandel vaak met mijn gedachten ver weg van terrorisme het station binnen, om er dan door militaire outfits, kogelvrije vesten en metalen moordmachines aan herinnerd te worden dat er terreur dreigt. Ik wil echter wel dat die militairen daar staan met hun geweren, want de aanslagen geven me onveilig gevoel en dus ben ik voorstander van de maatregelen die ertegen genomen worden. Ik denk echter niet dat dat de beste aanpak is. Ik ken persoonlijk een para-commando, en naast de x aantal uren dat hij de wacht houdt tijdens terreurniveau 4, moet hij ook nog eens dicht bij zijn werkpost verblijven. Het weken/maandenlang opstellen van militairen op drukke plaatsen kost enorm veel geld en je beschermt nog altijd maar een kleine fractie van de openbare ruimte. Maar los daarvan kosten die vernoemde 4600 huiszoekingen en 1000 rechtzaken ook enorm veel. En dan zijn we nog maar bezig over wat het voor- en nadeel voor ons als burger is en hebben we nog niets vermeld over welke inboetingen we moeten maken op vlak van medemenselijkheid t.o.v. immigranten of vluchtelingen. Ook al worden er 10 aanslagen verijdeld, de terreur wint nog steeds wanneer de maatregelen ons miljoenen kosten en ons constant op onze hoede houden in onze eigen leefruimte.

Persoonlijk vind ik dat maatregelen tegen terreur nemen een natuurlijke en zeker geen foute reactie is, het doet mij in eerste instantie ook veiliger voelen. Maar ik vind het opheffen van de noodtoestand een noodzakelijke stap naar een maatschappij waarin terreur, in hoeverre mogelijk, op een gezonde manier verwerkt kan worden. Terreur terroriseert enorm hard, zoals de definitie inhoudt. Met andere woorden: ook al vallen er geen doden, de angst die burgers hebben door voorafgaande aanslagen en de aanwezige noodtoestand is ook terreur. De manier om die terreur niet te laten winnen, is volgens mij door na verloop van tijd de noodtoestand en maatregelen stop te zetten. Uiteindelijk hebben terroristen maar een heel beperkt aantal macht, waarvan het grootste deel bestaat uit angst bij de mogelijke slachtoffers. Als elke extremist stierf en daarbij 5 burgers met zich mee nam, bleven er al snel geen extremisten meer over. Hun macht is dus eigenlijk veel beperkter dan ogenschijnlijk blijkt, dit komt vooral omdat hun daden zo afschuwelijk zijn.

Daarnaast vind ik het veel te kort door de bocht om te zeggen dat "terroristen doen wat ze willen" en dat "de wereld vol is van terroristen".
Het feit dat ze zulke extreme daden hanteren is bewijs van hoe machteloos ze zijn, zichzelf het leven ontnemen om anderen angst aan te jagen en een aantal "vijanden" te doden is meer een wanhoopsdaad dan een aanval of doen wat ze willen. Als ze zouden kunnen doen wat ze wilden moesten ze zichzelf niet opblazen in het proces.
Ook is de wereld verre van vol van terroristen, zelfs binnen de islam keuren echt bijna alle moslims terrorisme volledig af. Naast de islam (1,57 miljard moslims) zijn er ook nog 6 miljard niet-moslims op onze planeet... Hiermee bedoel ik niet dat enkel de islam terrorisme pleegt, maar statistisch gezien zijn er weinig andere groeperingen waarvan volgelingen recentelijk betrokken zijn geweest bij terrorisme. M.a.w. de islam zit niet vol met terroristen, maar de terroristen die er zijn zijn wel vooral (extremistische) moslims. Het gaat hier echter om enkelingen tegenover de rest van de islam en de wereldbevolking dus deze twee laatsten zijn zeker niet over dezelfde kam te scheren als terroristen.