Verslaafden van amper 8 jaar oud op straat in Gent: "Opnieuw dreigt een verloren gene
 

Piepjonge kinderen snuiven lijm aan Dampoort en Baudelopark

Aan de Gentse Dampoort en het Baudelopark zitten dakloze kinderen van 7 tot 10 jaar die lijm snuiven. "Het is ongelofelijk schrijnend. We dreigen opnieuw met een verloren generatie te zitten."

Piepjong zijn ze, een groep kinderen die rond de Gentse Dampoort en het Baudelopark hangen. De meesten hebben geen huis om naar terug te keren en proberen de realiteit te ontvluchten door lijm, terpentijn of andere chemische goedjes te snuiven.

“Ze vluchten van hun miserie”, zegt een Gentse hulpverlener die ze een jaar geleden voor het eerst opmerkte. “Het is heel erg moeilijk om met deze groep te werken. Ze zijn echt verdoofd. Ze zitten in een soort overlevingsmodus.”

Het gaat voornamelijk om Roma-kinderen, uit gezinnen die soms van het ene kraakpand naar het andere trekken. Ook de stad is op de hoogte van de problematiek.

“Wij werken samen met verschillende vzw's die deze gezinnen proberen te bereiken”, zegt Filip De Sager, drugscoördinator van stad Gent. “Maar het is een complex probleem. Het gaat niet enkel om druggebruik, maar ook over dakloosheid en thuisloosheid. We proberen die kinderen terug naar de hulpverlening, familie of school te leiden, maar het is niet evident.”

Ook de Gentse hulpverlener erkent dat er geen eenvoudige oplossing is. “Verschillende domeinen van die kinderen zijn ontregeld. Bovendien weten wij niet goed hoe we moeten omgaan met een drugproblematiek op zo'n jonge leeftijd. Blijkbaar is het heel erg moeilijk om daar expertise rond te vinden.”

Een eerste stap volgens de anonieme hulpverlener is om die kinderen opnieuw een dak boven het hoofd te bieden. Pascal Debruyne, stadsonderzoeker aan de Universiteit van Gent en zelf begeleider van enkele Romagezinnen, is het daar helemaal mee eens.

“Die drugsproblematiek is een uiting van de woonproblematiek. Ze gaan van kraakpand naar kraakpand, of van kraakpand naar vrienden en familie, naar de straat of de nachtopvang. Ze zitten in dat circuit structureel vast. Ze dwalen weerloos rond. Natuurlijk gaat het ook niet alleen om drugs, maar ook om geweld, seksueel misbruik, ... Wat die kinderen moeten meemaken is ronduit schrijnend. Bovendien dreigen we te vergeten dat ook dit kinderen zijn met toekomstdromen.”

'Die drugsproblematiek is een uiting van de woonproblematiek. Als je dit wil oplossen heb je een batterij aan woonalternatieven nodig'

PASCAL DEBRUYNE, STADSONDERZOEKER UNIVERSITEIT GENT
Volgens hem is het bovendien niet de eerste keer dat dit voorvalt. Tien jaar geleden werd Gent geconfronteerd met een gelijkaardig probleem. “Die jongeren hebben ze allemaal in gesloten instellingen gestopt”, zegt Debruyne. “Veel van hen willen dood op dit moment. Terwijl we toen eigenlijk er voor hadden moeten zorgen dat die kinderen een dak boven het hoofd hadden. Want zolang ze op straat slapen, gaan ze dat leven op straat proberen te ontvluchten.”

Toen het probleem tien jaar geleden de kop op stak, is Debruyne gaan pleiten bij de stad om woningen voor hen te voorzien. “Gebruik de leegstand in sociale woningen en omkader dat met de stad en het middenveld. Als je dit wil oplossen, heb je een batterij van verschillende woonalternatieven nodig. Je zal altijd een kleine restgroep hebben, waar ook dit soort alternatieven geen soelaas biedt. Dat klopt. Maar voor een heleboel gezinnen werkt dit wél.”

De stadsonderzoeker ziet hoe het probleem zich na tien jaar herhaalt. “Politiek beweegt er nauwelijks iets, omdat ze al in verkiezingsmodus zitten. We dreigen opnieuw een verloren generatie te creëren.”

Burgemeester Daniël Termont (sp.a) zegt dat het probleem hem onbekend was. "Dat is mij door niemand gesignaleerd. Ik heb vanmorgen opdracht gegeven aan de diensten om mij daar een rapport over te maken. Om hoeveel gevallen gaat het, waar, in welke omstandigheden? Ik wil daar eerst meer over weten, vooraleer ik mij erover uitlaat."

Bron: De Morgen, 30-10-17, 11.21u
Link: https://www.demorgen.be/binnenland/...ratie-b016f439/

Mening: Ik vind het daar echt een schrijnende situatie. De kinderen kunnen er zeer vaak niets aan doen dat ze in zo'n situatie zijn beland. Het is onbegrijpbaar dat er helemaal niet veel experten kunnen gevonden worden op het vlak van druggebruik op zeer jonge leeftijd. Het onderwijssysteem van België is één van de beste van Europa dus ik vind het wel vreemd dat er niet veel experten zijn op dat vlak. Met de uitspraak "Een eerste stap is om die kinderen opnieuw een dak boven het hoofd te bieden. " ben ik het ook niet mee eens. Ik denk dat het belangrijker is van deze kinderen eerst de nodige individuele hulp te geven en eventueel in een afkickcentrum te laten afkicken. Het druggebruik gaat toch niet opeens stoppen nadat ze een dak boven hun hoofd hebben denk ik dan. Daarnaast heb je ook nog eens de trauma's die de kinderen misschien hebben opgedaan waar je met "een dak boven het hoofd" ook niets mee oplost. Ik wil niet zeggen dat het geen goede oplossing is om deze kinderen onderdak te geven en ik begrijp ook dat ook dit al niet evident is. Maar ze kunnen ze toch tenminste al proberen om individuele hulp te voorzien.