Het klimaat valt te redden
 

Het klimaat valt te redden. Maar dan moet we de groene oerknal nog luider laten knallen

Het is wit, het smelt en het sputtert. Op de Noordpool ontstaan scheuren in het ijs tot meer dan duizend kilometer en hittegolven in de winter met temperaturen van meer dan 40 graden dan normaal. IJsplaten ter grootte van een Belgische provincie breken af en de zeespiegel stijgt nog harder dan voorspeld.

Ja, we kennen dit verhaal. Maar wat zich vandaag afspeelt, is van een zodanige omvang, dat wat een paar jaar geleden nog ‘alarmistische voorspellingen’ waren, nu ingehaald raakt door de realiteit. "De Noordpool is aan het ontrafelen", zien experts.

Op zich zou het niet uitmaken mocht het daar wat minder wit en koud worden. 

Het gaat hier echter niet zomaar om een verafgelegen natuurgebiedje. Dit is de airco van de planeet. En die speelt een cruciale rol in onze omgeving, het weer en de wereldzeeën stabiel houden zoals we ze kennen. 

Ironie
Een klein voorbeeld is dat de Wereldzadenbank op Spitsbergen nu zelfs is ondergelopen omdat het ijs smelt. 

De kluis met daarin 1,5 miljoen gewaszaden is bedoeld om de mensheid van voedsel te kunnen blijven voorzien bij onheil, zoals een derde wereldoorlog of – o ironie – een heftige klimaatramp. Een van de belangrijkste redenen waarom de bank is opgericht, de opwarming, tast ze nu dus aan. 

Maar die kluis, ook wel ‘de Ark van Noah’ genoemd, staat ook symbool voor het vernuft en het overlevingsinstinct van de mens.

Groene big bang
En wat dat betreft, is er op een nog veel grotere schaal ook een disruptie aan de gang, maar dan in positieve zin. 

Na jaren van valse starts gaat de omschakeling naar groene energie nu zo hard dat de fossiele brandstofindustrie in de verdrukking komt. 

Dat toont een analyse van zakenkrant The Financial Times. De installatie van wind-en zonne-energie en verkoop van elektrische wagens stijgt zo exponentieel dat prijzen crashen en analisten het hebben over ‘de groene big bang’.

India en China drijven die industriële revolutie aan en duwen ze naar alle werelddelen. De cijfers zijn even duizelingwekkend als de tabellen van de Noordpool-wetenschappers. 

We zitten met andere woorden zwaar in de penarie, maar zetten met al onze spitsvondigheid alsnog de nodige omslag in gang. 

Alleen mogen we daarbij niet vergeten wat met de zadenbank gebeurt. 

We kunnen de ergste gevolgen van de opwarming nog afremmen. Maar dat kan alleen als we die groene oerknal nog luider laten knallen. 

Want de natuur is onwrikbaar en heeft lak aan die mooie menselijke inspanningen. In het slechtste geval overstroomt ze die gewoon. 

Bron: De Morgen, http://www.demorgen.be/opinie/het-k...allen-b1551fdb/

Mening
We weten natuurlijk al langer dat het slecht gaat met onze wereld. Toch schrok ik ervan toen ik las dat de ijsplaten die afbreken bijna even groot zijn als een Belgische provincie. Het gaat er zelfs zo slecht aan toe dat het gebied dat ons zou moeten helpen bij een klimaatramp nu al aan het overstromen is. In het artikel kunnen we lezen dat wat we enkele jaren geleden 'alarmistische voorspellingen' noemden, nu echt aan het gebeuren is. Dit maakt dus duidelijk dat de 'maatregelen' die we tot hiertoe genomen hebben nog niets hebben uitgehaald. We moeten dus sterker in actie treden als we onze planeet nog wat langer heel willen houden.

Net zoals Melanie, ben ik ook bezorgd over deze alarmerende cijfers.
We moeten vind ik dan ook veel meer acties ondernemen die het klimaat ten goede komen.
Als iedereen zijn eigen verantwoordelijkheid neemt en achter zichzelf opruimt, kunnen we al heel ver komen.
Dit is echt een strijd die we met iedereen op de planeet moeten voeren, alleen staan we nergens.

We moeten onze verantwoordelijkheid nemen. Wij zijn voor een groot deel verantwoordelijk voor de opwarming van de aarde. Ik vind dat we meer moeten investeren in groene energie. De windmolenparken op zee uitbreiden zou bijvoorbeeld al veel helpen. Ik denk niet dat we nog veel tijd hebben om te wachten. Het moet nu gebeuren. Zoals Jens Smolders terecht aanhaalt, moet dit niet enkel van een paar landen komen maar moet iedereen helpen.

Ik sluit me ook aan bij de meningen. We weten dat het slecht gaat met de wereld, maar toch is niemand bereid om daar iets voor af te geven. We willen alleen maar meer en meer en willen onze luxe niet afstaan. We steken als het waren 'onze kop in het zand'. We weten dat het probleem er is, maar we doen er niets aan. Enerzijds omdat we onze luxe niet willen afgeven, maar anderzijds ook omdat we ervan overtuigd zijn dat we alleen niets kunnen doen. Dit is ook zo maar als iedereen zo denkt gebeurd er ook niets. Daarom is het zo belangrijk dat wij als samenleving ons samen inzetten om onze aarde er terug bovenop te helpen. We moeten dit niet alleen doen voor onszelf, maar ook voor de volgende generaties. Wij kregen namelijk van de vorige generaties een wereld die leefbaar was voor ons. Zij wij niet verplicht om ervoor te zorgen dat de volgende generatie ook een leefbare wereld krijgt?