Meneer, ik zat met het Kyrie in mijn hoofd
 

De meeste van mijn leerlingen zijn niet katholiek, maar een authentieke viering verdient ook hun eerbied. En dan loopt iemand thuis Kyrie te zingen.
Op onze school proberen we regelmatig belangrijke momenten te vieren, meestal in de vorm van een gebedsviering. Onze school ligt vlakbij het Antwerpse kapucijnenklooster. Dankzij de hulp van de paters beschikken we daardoor niet alleen over een nabijgelegen gewijde ruimte, maar kunnen we ook altijd rekenen op een gewijde voorganger. Dat is echt een zegen.

Een viering in een kerk of kapel zorgt voor een andere sfeer dan in een turnzaal of refter.

De meesten van onze deugnieten maken het iets sneller stil als ze zo’n ruimte betreden, ook al hebben ze niet noodzakelijk affiniteit met de katholieke Kerk. Dat een priester voorgaat in plaats van een collega heeft hetzelfde effect.

Hoewel onze leerlingen ontegensprekelijk deel uitmaken van de flits en zapcultuur, blijken ze toch ook gevoelig voor de rust en rituelen van een plechtige viering. Niet dat ze plots allemaal in heiligen veranderen, maar je krijgt toch een ander beeld dan wanneer ze in een grote zaal naar een speech van de directeur moeten luisteren of deelnemen aan een bezinning.


Vastenviering in teken van 22 maart
Dat mocht ik ook weer deze week merken tijdens de vastenviering, waarin we dit ook de slachtoffers van de terroristische aanslagen in Zaventem en Maalbeek herdachten. Na een positieve ervaring tijdens een eucharistieviering met onze bisschop besloten we ook opnieuw de voorrang te geven aan gewijde muziek. Op aanraden van de koster van de kathedraal van Antwerpen gebruikten we de liedbundel van de vormelingen en niet langer popmuziek in verband met het thema van de viering.

Verassend genoeg zongen de leerlingen deze liederen eigenlijk graag. Ook al hebben de meesten onder hen een andere religieuze achtergrond en zijn er wel eens leerlingen die even protesteren, aan het einde van een oefensessie zingen de meesten meestal wel enthousiast mee. Een moslima uit mijn klas vertelde me vorige week zelfs dat ze thuis wat vreemde blikken had gekregen toen ze onbewust het Kyrië had lopen zingen.

Het is eens wat anders dan de laatste van Lady Gaga.

Het bewijst toch dat er een grote kracht uitgaat vanuit de rituelen, muziek en praxis van liturgische vieringen. Wat ik uit de vorige viering zeker onthoud, is de grote vreugde die van de leerlingen en de collega’s uitstraalde, ook al was het onderwerp - de vasten en de aanslagen - veeleer zwaar.

De boodschap van liefde, hoop en vreugde die we hebben willen overbrengen is naar mijn mening wel aangekomen en verinnerlijkt.
Een mooie liturgie betekent immers niet dat alles boven hun hoofden gebeurt. De preek was aangepast aan het niveau van onze jongeren en onze voorganger verstond de kunst om zijn publiek aan te spreken. Ondanks de vloedgolf van beelden en informatie die op hen afkomt, weten ze te waarderen wat mooi en waar is.

Daarmee ontdekten we wat een heilige als Sint-Jan Vianney al veel langer wist: liturgische schoonheid brengt ons dichter bij God.
Onlangs nam ik het document Redemptionis Sacramentum (Congregatie voor de Geloofsleer, 2004) ter hand, dat aanspoort om de liturgie in al zijn schoonheid en volledigheid toe te passen en te leren kennen. Een echte aanrader voor iedereen die op een positieve manier met liturgie bezig is. Ik heb er alvast erg veel aan gehad.


Bron: www.kerknet.be, geraadpleegd op 1 april 2017

Mening: Ik heb zelf verschillende keren deelgenomen aan een viering in een turnzaal en daar voel ik weinig tot geen binding met God. Wanneer de viering in een kerk of een kapel is daarentegen schept dit een bepaalde sfeer en sta je anders in de liturgie.
Wanneer je leerlingen voeling wil geven met het geloof is het belangrijk dat zij toch een binding voelen en ik ben ervan overtuigd dat dit kan gebeuren in een kerk of een kapel. Wanneer jongeren in een kerk of een kapel binnenstappen in hun stem ineens al wat getemperd en wanneer er dan nog eens een priester binnen stapt is het vaak plots stil. Een priester wordt, naar mijn gevoel, toch nog altijd gerespecteerd.
Bij een viering hoort zang. Ik heb de laatste drie dagen meerdere vieringen bijgewoond en verschillende zanglessen gevolgd in functie van mijn geloof en kan zeggen dat muziek verbindt. Het brengt mensen dichter bij elkaar en het roept een samenhorigheid op. Leerlingen hebben dit nodig en ik denk dat je ervan zou schrikken hoe enthousiast zij ervan worden wanneer je met hen liedjes zingt die hen aanspreken.