En wat als we de smeltende ijskappen opnieuw bevriezen?
 

Door het opwarmen van de aarde smelten de ijskappen aan een ongezien tempo. Een team onderzoekers van de School of Earth and Space Exploration komt met een interessante oplossing: waterpompen installeren om het smeltende poolijs opnieuw te bevriezen.

Een van de meest zorgwekkende gevolgen van de opwarming van de aarde is het smelten van het poolijs. In een studie die gepubliceerd is het in het vakblad Earth’s Future suggereren wetenschappers van de Arizona State University een manier om dat feedbackmechanisme te neutraliseren.

De ijskappen op de Noordpool zijn sinds het begin van de metingen in 1979 al met 15 procent afgenomen. Elke decennium verdwijnt er 3 à 4 procent, en de laatste jaren lijkt dat cijfer alleen nog maar te stijgen. ‘De Arctische regio warmt sneller op dan het wereldwijd gemiddelde’, schrijven de wetenschappers in hun onderzoeksrapport. ‘In alle mogelijke scenario’s staat dat de ijskappen op de Noordpool afnemen. Veel studies achten het zelfs ‘waarschijnlijk’ dat de Noordelijke IJszee tegen 2050 ijsvrij zal zijn.’

Meer winterijs nodig

Met die realiteit zijn de wetenschappers van de School of Earth and Space Exploration aan de slag gegaan, op zoek naar een oplossing. Aan de basis van hun suggestie liggen de seizoenen. Het ijs in de Noordelijke IJszee wordt steeds dunner omdat het nieuwe ijs, dat ’s winters wordt aangemaakt, slechts één meter dik is. IJs dat de zomer overleeft (ook wel eens multiyear ice genoemd), kan aangroeien en wordt al snel 2 tot 4 meter dik.

Door de warmere zomers krijgt dat nieuw ijs evenwel die kans niet. In de jaren 80 bestond het ijs in de Noordelijke IJszee voor 50 à 60 procent uit dat oudere, dikkere ijs. In 2010 was dat nog 15 procent.

Om het probleem van de smeltende ijskappen te tackelen, moet dus een overlevingsstrategie voor nieuw ijs bedacht worden. En die lijkt verrassend eenvoudig. De onderzoekers stellen voor om door windenergie aangedreven pompen op de poolkappen te zetten. Die kunnen tijdens de winter water naar de oppervlakte pompen om zo de ijslaag in de vrieskou te helpen aandikken.

Volgens de berekeningen van de School of Earth and Space Exploration kan een windturbine met wieken van 6 meter diameter genoeg elektriciteit opwekken om een pomp het water 7 meter hoog te laten pompen aan 27 ton per uur. Hierdoor kan het ijs genoeg aandikken om de zomer te overleven.

Om de volledige Noordpool op deze manier sneller te bevriezen zou een budget van 500 miljard dollar volstaan. De onderzoekers benadrukken dat dit veel lijkt, maar dat het uiteindelijk maar om 0,64 procent van het wereld-BBP gaat.

BRON: De Standaard, Artikel: ast, 25 februari 2017
http://www.standaard.be/cnt/dmf20170225_02751191

Eigen mening: Ik vind het zeer positief dat hiermee geëxperimenteerd wordt. Als we een hernieuwbare energiebron kunnen gebruiken om het ijs terug te bevriezen, is dit in mijn ogen een win win situatie. We hebben al de middelen om dit waar te maken en als deze technologie op punt staat en we dit kunnen realiseren zou een grote doorbraak zijn. Dan kunnen we een groot probleem, veroorzaakt door de opwarming van de aarde, grotendeels verhelpen of allerminst stabiliseren.

Toen ik dit artikel las was ik ook aangenaam verrast dat er nog dagelijks naar nieuwe manieren gezocht wordt om de opwarming van de aarde tegen te gaan. Het prijskaartje dat aan deze innovatieve oplossing vast hangt zou vanuit een globaal standpunt inderdaad haalbaar moeten zijn, aangezien het tegengaan van de opwarming van de aarde immers een probleem is waar we allemaal baat bij hebben. Een sterke, wereldwijde samenwerking zou in theorie al de oplossing moeten bieden op financieel vlak. Helaas is niet iedereen gelijkgezind over dit onderwerp en dit is des te gevaarlijker als net die personen de touwtjes in handen hebben. Toen ik dat besefte zag ik het al een pak minder rooskleurig in, aangezien één van de machtigste en meest invloedrijke landen ter wereld, de Verenigde Staten van Amerika, nu wordt geleid door een figuur dat zaken zoals opwarming van de aarde in de eerste plaats niet niet erkent en het durft af te schilderen als "a total, and very expensive, hoax!". Ik hoop dat grote projecten zoals deze toch verwezenlijkt kunnen worden in de nabije toekomst, ondanks dat niet iedereen die gedachte deelt.