Ook België 'straft' mensen met een ongezonde levensstijl
 

Ook België 'straft' mensen met een ongezonde levensstijl
Voor mensen met ongezonde levensstijl gelden hier eveneens andere regels

Ook in ons land worden obese en rokende mensen 'gestraft'. Zo zijn sommige verzekeringspremies voor hen hoger en mogen ze ook niet zomaar onder het mes. Al heeft dat ook te maken met 'bezorgdheid'.

Verzekeringsmaatschappijen in ons land hanteren al decennialang aparte tarieven voor rokers en niet-rokers. Sinds een aantal jaren worden ook andere gezondheidsaspecten, zoals lidmaatschap van een sportvereniging en BMI, mee in kaart gebracht, zegt Alex Geens van Immotheker. De ene maatschappij is daar al rigoureuzer in dan de andere. "Waar de ene op basis van een te hoog of te laag BMI bijkomende medische vragenlijsten laat afnemen, zal de andere meteen een tariefverhoging doorrekenen." Sommige kantoren weigeren zelfs een verzekering af te sluiten.

Goedkoper door concurrentie
Volgens Geens heeft die strengere aanpak te maken met het feit dat schuldsaldoverzekeringen doorheen de jaren goedkoper zijn geworden. "Door het groeiend aantal concurrenten zagen maatschappijen zich genoodzaakt om hun tarieven te laten zakken. Ze beslisten daardoor ook om met veel meer factoren rekening te houden." Een daarvan is het gezondheidsprofiel van de verzekeringsnemer. "Voor sommige mensen is dat bijzonder problematisch. Je zult maar een schuldsaldoverzekering willen afsluiten met een BMI van 40. "Ofwel betaal je een hoog tarief, ofwel zie je af van de verzekering, met alle gevolgen van dien."

Volgens Geens is wel logisch, dat de verzekeringswereld dit principe hanteert. "Dit gaat niet over solidariteit, maar over een economische realiteit. Daarin betaal je voor de risico's die je loopt. Voor wie ongezond leeft, zijn die nu eenmaal talrijker."

Ook het Riziv houdt trouwens rekening met levensstijl. Begin dit jaar maakte het bekend een duur medicijn tegen de ernstige aandoening longfibrose alleen te vergoeden als de patiënt stopt met roken. "We willen een beroep doen op de verantwoordelijkheid van de patiënt. Als die blijft roken, dan blijft hij zichzelf schade toebrengen", klonk het.

Ook binnen de ziekenhuismuren mag niet iedereen zomaar onder het mes. Wie door alcoholmisbruik een nieuwe lever nodig heeft, kan enkel op de wachtlijst als hij of zij minstens zes maanden droog staat. Hetzelfde geldt voor harttransplantaties: die kunnen enkel voor niet-rokers.

Dat heeft te maken met schaarste. Maar er zijn ook harde medische argumenten, stelt obesitaspsycholoog Wout Van Der Borght. Hij begeleidt in het UZ Leuven dagelijks vrouwen en mannen die van hun arts te horen hebben gekregen dat ze eerst moeten afvallen, alvorens ze op de operatietafel mogen. "Vaak gaat het om ingrepen die gelinkt zijn aan hun aandoening. Wie een maagverkleining wil moet bijvoorbeeld eerst aantonen dat hij of zij een jaar lang op een niet-invasieve manier gewicht probeerde kwijt te raken."

Maar ook voor andere aandoeningen worden criteria gesteld. Een ivf-behandeling bijvoorbeeld, wordt aan het UZ niet uitgevoerd bij mensen met een BMI hoger dan 40. "Maar dat heeft niets met straffen te maken. Wel met bezorgdheid. De risico's tijdens en na de zwangerschap zijn gewoon onnoemelijk veel groter. Obese vrouwen hebben een grotere kans op zwangerschapsdiabetes- en vergiftiging. Ook moet vaak geopteerd worden voor een keizersnede en dat is ook niet zonder gevaar."

Fertiliteitsarts Petra De Sutter (UZ Gent) beaamt, en hanteert dezelfde voorwaarden. "We laten mensen met een hoog BMI wel altijd langskomen, om het probleem samen te bespreken en een oplossing te zoeken met een huisarts of diëtist. Mij valt altijd op hoe groot de motivatie is om gewicht te verliezen."

Ook koppels die veel roken, probeert ze te responsabiliseren. "Maar voorwaarden aan rokers stellen, dat doen we niet. Het is te moeilijk om te controleren ook." Volgens haar helpt straffen niet, integendeel. Helpen helpt. "Mensen zien zo sneller in dat ze hun levensstijl moeten aanpassen."

"De hamvraag is of het recht op gezondheidszorg ook impliceert dat je een plicht hebt om voor je gezondheid te zorgen."

30/11/16 07:56
http://www.demorgen.be/wetenschap/o...stijl-b45a9df1/

Opinie:

Ik vind niet dat dit straffen is. Ik aanschouw het eerder als "voorwaarden voor voorrechten". Wanneer men spreekt over het behandelen van de longaandoening longfibrose, vind ik het vanzelfsprekend dat die patiënt eerst de oorzaak aanpakt. Anders is het bijna verloren geld om de geneesmiddelen, die dan misschien weinig of geen effect hebben, daarvoor te vergoeden. Daarnaast ben ik het er ook mee eens dat, mensen die aantonen dat ze voor hun lichaam zorgen, voorrang krijgen bij het ontvangen van een orgaantransplantatie.
Ik ben eveneens voorstander van gewicht verliezen op een natuurlijke wijze.
"Wie een maagverkleining wil moet bijvoorbeeld eerst aantonen dat hij of zij een jaar lang op een niet-invasieve manier gewicht probeerde kwijt te raken."
Het zou logisch klinken wanneer ik zeg dat ik het eens ben met deze stelling. Maar hoewel dit tegen mijn principes is, zie ik niet in waarom dit een probleem is voor andere mensen. Het is tenslotte het lichaam van de persoon ik kwestie.