De Europese motie van wantrouwen is een totale blamage voor ons land
 

Bart Eeckhout is opiniërend hoofdredacteur bij De Morgen.

Toen de federale regering vorige maand haar felbevochten begrotingsakkoord in blessuretijd kon afronden, leek het tekort dat ze voor dit jaar voor zichzelf voorspelde op een wrange grap. Welgeteld 2,96 procent van het bruto nationaal product denkt de regering tekort te gaan komen. Daarmee zou ze toevallig nipt onder de Europese alarmgrens van 3 procent blijven. De Europese Commissie heeft nu bekendgemaakt dat ze met de grap niet kan lachen.

Van alle EU-lidstaten heeft België de allerslechtste begrotingsscore gekregen. Wat een totale blamage. Dit is geen tijdelijk oponthoud. De regering-Michel doet het op begrotingsvlak nu officieel slechter dan haar voorganger. De regering-Di Rupo deed het budgettair ook niet te fameus, maar die had tenminste nog het excuus dat een economische crisis verwerkt moest worden. Dit is een vernederende Europese motie van wantrouwen voor een regering die van gezondmaking van de overheidsfinanciën haar grote prioriteit gemaakt heeft.

Deze regering heeft ook excuses, luidens Sophie Wilmès (MR), minister van Begroting, maar in dit federale kabinet toch ook vooral minister van Spek en Bonen. De vluchtelingencrisis en de terreur hebben de begroting in het rood geduwd, zegt ze. Die verklaring is tekenend omdat een van de bevoegde ministers daarmee aangeeft zelfs geen schijn van geloofwaardigheid meer na te streven. Het is de structurele verbetering van het overheidstekort die stilgevallen is dit jaar, met incidentele factoren heeft dat dus weinig te maken.

Overigens zegt de Europese Commissie er netjes bij waar het probleem wel zit: de taxshift is onvoldoende gefinancierd. Helemaal zoals voorspeld. De inkomsten die de regering verliest door lastenverlaging worden niet gecompenseerd door de nieuwe inkomsten waarmee de regering zich rijk gerekend heeft.

En dat is behalve een financieel ook een politiek probleem in dit federale vechtkabinet. Hoewel het probleem dus vaststelbaar bij de inkomsten zit, roept de rechterzijde nu al luidkeels om te gaan hakken in de uitgaven van de federale overheid. In de sociale zekerheid, dus. Voor een getergde, geïsoleerde CD&V zou dat onaanvaardbaar moeten zijn.

Als je de inspanning die de regering volgend jaar belooft te doen, vergelijkt met wat dit jaar echt gepresteerd is, zou je bijna in de lach schieten, mocht het niet zo ernstig zijn. Regeringen vallen niet zo gauw over een begroting, maar het gat tussen de illusoire vooruitzichten van de regering-Michel en de realiteit van de staatsfinanciën wordt jaar na jaar meer onoverbrugbaar. Ooit gaat toch eens iemand in dat gat vallen.

Datum: 17/11/2016
Bron: http://www.demorgen.be/opinie/de-eu...-land-b3c9be74/
Eigen mening:
Een gat in de begroting vullen is de dag van vandaag niet zo simpel en allicht is het dat ook nooit geweest. Het probleem in ons politiek systeem is dat iedereen wel weet dat we zullen moeten besparen en dat er in sommige takken gesnoeid zal moeten worden, maar slechts weinig politici maken er werk van. De reden in mijn ogen is, dat van zodra men over besparingen spreekt de helft van de Belgische bevolking door de straten van Brussel loopt om hun ongenoegen te uiten. Met het oog op een eventuele herverkiezing zullen de meeste ministers niet te hard tegen de schenen van de burgers willen schoppen. Ten slotte word er om de vier jaar gestemd. Echt veel tijd om veranderingen door te voeren is er dus ook niet. En al zeker niet als in het eerste jaar de regering nog gevormd moet worden en het laatste jaar er uitvoerig campagne wordt gevoerd voor opnieuw vier jaar uitstelgedrag.