De vijf belangrijkste beslissingen uit het Akkoord van Parijs
 

De vijf belangrijkste beslissingen uit het Akkoord van Parijs


In een 31 pagina’s tellend document lichten de gezanten van de Verenigde Naties toe wat ze concreet willen doen om de opwarming van de aarde tegen te gaan. Wat zijn de belangrijkste passages uit deze tekst?


1. Temperatuur en langetermijndoelstellingen

Het Akkoord van Parijs roept landen op om de stijging van de temperatuur te beperken tot 2 graden Celsius. Het streefdoel is echter 1,5 graden, een temperatuurstijging die belangrijk is voor de landen die het meest vatbaar zijn voor klimaatopwarming. Landen engageren zich om hun uitstoot ‘zo snel mogelijk’ te verminderen en zo een balans te vinden tussen uitstoot en opname van broeikasgassen.

‘Dat betekent dat er tegen de tweede helft van de eeuw netto een nuloperatie moet gebeurd zijn tussen de twee. Denk aan ingrepen in ruimtelijke ordening, bosbouw en landbouw, nu goed voor 25 procent van de uitstoot’, zegt Alden Meyer van de Union of Concerned Scientists.

‘De 2-gradenlimiet betekent dat er tegen 2050 de uitstoot zo’n 40 à 70 procent minder moet zijn ten opzichte van de uitstoot in 2010. En dat is substantieel’, zegt Ottmar Edenhofer, hoofdeconoom van het Institute for Climate Impact Research.


2. Revisiemechanisme

Om ambitieuzere inspanningen mogelijk te maken, moeten landen de beloftes bijsturen die ze nu reeds gedaan hebben om vervuiling tegen te gaan tegen 2020. En zo’n herziening van die nationale klimaatplannen moet elke vijf jaar gebeuren. Deze passage is er omdat met de klimaatdoelen van de 186 landen die er nu reeds zijn in het beste geval een temperatuurstijging van 2,7 graden gerealiseerd zal worden. De landen die het Akkoord van Parijs ondertekenen zullen geregeld hun gezamenlijke vooruitgang analyseren. De eerste beoordeling van zo’n ‘wereldwijde inventarisatie’ komt er in 2023.


3. Koolstofmarkten

De overeenkomst voorziet in een ‘mechanisme om bij te dragen aan de vermindering van de uitstoot van broeikasgassen en de ondersteuning van duurzame ontwikkeling' en effent de weg voor vrijwillige samenwerking tussen landen om hun doelen te halen. Gedetailleerde regels voor dit marktmechanisme zullen op een latere datum worden vastgesteld.

‘Het is een mechanisme dat landen moet toelaten om projecten en strategieën op tafel te leggen die duurzame ontwikkeling promoten. Hierdoor krijgen ze kredieten die kunnen gebruikt worden om hun doelen te halen. Het akkoord stelt heel duidelijk dat dergelijke kredieten door een land enkel daarvoor gebruikt mogen worden’, zegt Dirk Forrister, voorzitter van de International Emissions Trading Association.


4. Transparantie

Regeringen hebben er mee ingestemd om een systeem te creëren dat emissiereducties bewaakt, meet en verifieert. Dit zal de nodige transparantie geven over wie welke inspanningen doet en informatie opleveren die gebruikt kan worden om de slechte leerlingen onder druk te zetten. Ontwikkelingslanden kregen enige flexibiliteit op een aantal van deze bepalingen, zoals de omvang, de frequentie en de mate van details over deze rapportering. Kleine eilandstaten en de minst ontwikkelde landen kregen lagere eisen.


5. Financiën

Het akkoord verplicht de meest ontwikkelde landen om ontwikkelingslanden te helpen met de kostprijs die gepaard gaat met het verminderen van uitstoot en de aanpassingen aan de gevolgen van klimaatopwarming. De onderhandelaars zijn overeengekomen om voor 2025 nieuwe doelstellingen af te spreken over de financiering van dit klimaatakkoord. Het eerstvolgende doel is om de 100 miljard dollar per jaar die voorzien was tegen 2020 omhoog te krikken. In de tekst staat dat ontwikkelingslanden die in een positie zijn om deze steun te kunnen geven, ‘worden aangemoedigd om dat vrijwillig te blijven doen.’

‘Er staat weinig in deze overeenkomst die de armste gemeenschappen een hart onder de riem steekt dat ze financiële hulp zullen krijgen om in de komende jaren om te gaan met klimaatopwarming’, zegt Tim Gore, klimaatspecialist bij Oxfam.


Blog DS, 12-12-2015

Laten we hopen dat deze nieuwe initiatieven geen Millenniumdoelstellingen- einde krijgen. Deadlines zijn er om u eraan te houden. Of zo werd het mij alleszins verkondigt. Wij, als geïndustrialiseerde en leidende landen van het Westen, zouden (zullen?) het goede voorbeeld geven. De BRIC-landen hebben tevens ook enorme toegevingen gedaan. Een positief eindpunt, in mijn mening, is de financiële hulp die ontwikkelingslanden verkrijgen van de geïndustrialiseerde landen om hun steentje toch te kunnen bijdragen aan dit akkoord. Het wij-zij verhaal valt hierbij weg.

Altijd positief, me dunkt !