Nederlandse krant ging op zoek: kun je zomaar een nier kopen op Facebook?
 

Illegaal of niet, via Facebook is het zeer gemakkelijk om organen te kopen van mensen uit de hele wereld. Dat schrijft de Nederlandse krant Trouw na een zoektocht op de sociaalnetwerksite.

Wereldwijd, behalve in Iran, is het kopen en verkopen van organen verboden. Maar via Facebook kan het toch. In anderhalve week tijd kreeg Trouw meerdere aanbiedingen. Bijvoorbeeld van een ziekenhuis in Colombo, Sri Lanka, dat voor 100.000 euro een nier aanbood, inclusief operatie en herstel in een luxueus hotel.

De meest recente cijfers over illegale orgaanhandel dateren al van 2005. Toen schatte de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) dat er jaarlijks bij 5 tot 10 procent van de niertransplantaties betaald werd voor de nier. Door de verkoop via internet vermoeden veel onderzoekers dat dat aandeel vandaag fors hoger ligt.

bron: Trouw

mening: De kracht van social media is niet onbekend en dit bewijst dit weeral maar eens. Het is gek om te denken dat je simpel op facebook een orgaan kan kopen?
Dan vraag ik mij af, wat kan je nog allemaal kopen op facebook? Hoe ver gaat dit? Social media groeit zeer snel in onze wereld en heeft een grote impact op de mensen van deze tijd, sommigen kunnen niet meer zonder.
Ik heb enkel en alleen schrik hoe ver dit nog gaat gaan, Hoe veel informatie er over ons bekend is in de wereld zonder het zelf te beseffen en wie deze informatie zomaar in handen kan krijgen.

Ik stel mezelf de vraag hoever men hierin kan gaan. Het verhandelen van organen, die hoogstwaarschijnlijk op illegale wijze bekomen zijn, is mensonwaardig. Als je met een simpele overeenkomst via Facebook een nier kan krijgen, waar gaat het dan naartoe met onze wereld?
De nieren komen vanuit landen waar organenhandel is. De organen worden van mensen afgepakt, mensen worden hiervoor mishandeld en sterven zelfs. Wie heeft het recht hiervan te profiteren?
Met alle vernieuwde wetenschap en technologie kunnen we veel, maar waar trekken we de grens?

Er zijn enkele wetenschappelijke bedenkingen die bij me opkomen. Men spreekt van een verzekerde geslaagde ingreep en een revalidatie in een luxueus hotel. Bij orgaandonaties, die via internet geregeld worden en waarbij geen onderzoeken worden uitgevoerd, is er nooit sprake een verzekerd succes. Het lichaam van diegene die het donororgaan krijgt, moet het orgaan aanvaarden.

Een meer mensgerichte opmerking die ik zeker wil benadrukken: Wie heeft het recht te leven ten koste van iemand anders? Ik begrijp dat wetenschap en techniek er alles aan willen doen om het menselijk leven waardevol en langdurig willen maken, maar dat wil nog niet zeggen dat we mogen leven ten koste van iemand anders. Iedereen moet gelijk zijn.

Een laatste punt van kritiek dat bij me opkomt is meer gericht op de sociale media. Ik vraag me af of je echt zou geloven dat de orgaandonatie doorgaat. Je betaalt de som van €100 000 en krijgt een nieuwe nier. En dat allemaal via Facebook geregeld! Wat ga je doen als je orgaandonatie één grote grap was en iemand met je geld ging lopen? Je hebt geen been om op te staan aangezien dit alles één groot net van zwartwerk is.