Islam in België...
 

De islam in België - DE MOSKEESTRAAT


Geen enkele straat in Vlaanderen heet Moskeestraat. Maar er leven wel ruim 400.000 moslims in België, van wie de meesten uit Noord-Afrika en Turkije afkomstig zijn. Ze zijn gemiddeld jonger dan de autochtone bevolking, hebben meer problemen op school, vinden moeilijker een baan, komen vaker in aanraking met het gerecht. Wat weten we over hen? Cijfers zeggen iets, maar niet alles. Hoe leeft een gewoon moslimgezin? Wat is er waar van de vooroordelen tegen de islam en islamieten? Vandaag en volgende week gaan we op zoek naar de feiten achter de clichés


0 straten in Vlaanderen heten Moskeestraat. Er zijn 306 Kerkstraten of varianten zoals Oude Kerkstraat

1 Moslimexecutieve die alle moslims in België moet vertegenwoordigen, maar vanuit Vlaanderen onder vuur ligt

5 procent van de inwoners van het Vlaamse Gewest heeft niet de Belgische nationaliteit

5,96 procent van de allochtone leerlingen moet zittenblijven in het lager onderwijs, bij autochtonen is dat 1,88 procent

5 à 6 keer is de kans groter voor een allochtoon om werkloos te zijn dan voor een autochtoon

35 procent van Turken en Marokkanen is jonger dan 18, bij autochtonen is dat 18 procent

45 landen waaruit in België wonende moslims afkomstig zijn

57 procent van de in België verblijvende Maghrebijnen en Turken woont in Brussel

71,2 procent van de allochtonen heeft leerachterstand in het ASO, bij autochtonen is dat 32,33 procent

300 imams zijn in België actief

312 klachten werden vorig jaar ingediend wegens discriminatie op de arbeidsmarkt

328 moskeeën zijn er naar schatting in België

400 Belgen per jaar bekeren zich tot de islam in de grote moskee van Brussel

7.000 allochtone ondernemers in Antwerpen

402.823 moslims in België, schatting in 2004. Dat is 4 procent van de bevolking

500.000 euro sturen Belgische allochtonen dagelijks naar hun vaderland




Moslims en hun islam, sinds 11 september staan ze wereldwijd in de hoek van de kritiek. Het wantrouwen is groot, de maatregelen na incidenten navenant. Belgische moslims ontsnappen niet aan die sfeer. Een individueel voorval wordt snel een algemeen probleem. Een moslim wordt de moslim. De moslims, wie zijn ze, wat voelen ze, wat willen ze, wat denken ze? De Standaard duikt ruim een week lang onder in het sociaal, cultureel, religieus, economisch leven en denken van de moslims in België. Praten over hen, discussiëren met hen. Cijfers en statistieken, feiten en gevoelens over de leer van Mohammed en zijn volgelingen.

20/11/2004

©Copyright De Standaard

Heel interessant en ga ik zeker volgen! het is een goed initiatief dat voor velen waarschijnlijk een opheldering is van bepaalde problemen.
Ik hoop er hier zeker meer over te lezen! ;)

ONDER DE MINARET. Dagboek van een Vlaams moslimgezin


Het zijn twee hectische dagen geweest voor Zarife. Vrijdag vierden de scholen van Gurkan en Furkan samen het suikerfeest. Zarife is een van de drijvende krachten achter de organisatie ervan. ,,Het was heel goed, maar druk'', vertelt Zarife. ,,Heel druk.''


De feestzaal van de school zat bomvol ouders en kinderen. Een Turkse oma in traditionele kledij heette iedereen welkom, besprenkelde de handen met geurwater en deelde snoepjes uit. Er was een kleine tentoonstelling met Turks handwerk, uit de boxen weerklonk Turkse muziek en er was een enorm buffet met Turkse en Marokkaanse lekkernijen. ,,Het was de negende of de tiende keer dat we het suikerfeest organiseerden op school'', schat Zarife.

Ze vertelt dat ze lid werd van het oudercomité toen haar oudste zoon Cihan naar de kleuterklas ging. ,,Als kind ging ik naar school en dat was het. Mijn ouders waren daar weinig bij betrokken. Naar een oudercontact gingen ze bijvoorbeeld niet. Omdat ze dat niet kenden en omdat ze de taal niet spraken. Maar ik wil weten in welke omgeving mijn kinderen zitten, of ze als 'vreemde' niet anders behandeld worden. Het mooie van deze school is dat dit mogelijk is. Mijn ouders zijn er ondertussen trots op dat ik dit doe.''

Zarife vindt het ook belangrijk dat ze inspraak heeft. ,,Dat wij als 'vreemde' ook iets mogen zeggen. Toen Cihan naar de kleuterschool ging, zaten er alleen Belgen in het oudercomité. Waarom zou ik ook geen lid worden, dacht ik. Mijn man vraagt nu soms waarom ik al die verantwoordelijkheid op me neem. Maar het heeft geen zin om je weg te steken. Het gaat toch ook om onze kinderen.''

Zarifes zus is ook lid van het oudercomité, en twee Marokkaanse moeders. Het blijft een minderheid, geeft Zarife toe. ,,Er zijn vrouwen die niet weg mogen, of voor de kinderen moeten zorgen. Maar voor een activiteit als het suikerfeest komen ze wel met veel helpen. Voor het eerst hadden we ook veel Marokkaanse moeders. Ik heb de indruk dat zij zich wat meer verstoppen dan de Turkse.''

Werk was er genoeg. De woensdagvoormiddag heeft Zarife met een Marokkaanse moeder inkopen gedaan. De donderdag heeft ze met twintig Turkse en Ma)okkaanse moeders van negen uur tot zes uur staan koken. ,,Heel plezant'', zegt Zarife, ,,de Marokkaanse moeders maakten Marokkaanse hapjes, wij Turkse, zoals sarma - gevulde druivenblaadjes -, dolma - gevulde aubergines - en sigara böregi -- fetakaas in bladerdeeg. Ik ben zelf iets vroeger vertrokken om bij de juf van Furkan zijn rapport te gaan ophalen. Het gaat beter, zei de juf. Bij het lezen is hij voor op het programma, bij het rekenen is er nog wat werk.''

Op vrijdag heeft Zarife thuis eerst wat opgeruimd, dan alle eten verhuisd, bij haar zus de spullen voor de tentoonstelling gehaald en om half vier gingen de deuren open voor het publiek. Zarife is niet tot het einde blijven opruimen. ,,Ik had al twee dagen mijn man niet meer gezien. Hij vertrekt om zes uur naar zijn werk en ik moest gisteravond naar een cursus. We zijn naar de film geweest. Metropolis toont sinds vorig jaar Turkse films, met Nederlands onderschrift. Die zalen zitten bomvol. Ik had genoeg volk gezien de voorbije dagen. Ik wilde eens een avondje gezellig met mijn man weg.''


23/11/2004 Lieven Sioen

©Copyright De Standaard

Het is een heel interessant thema en het zou misschien niet slecht zijn als iedereen er af en toe eens op gaat kijken. Er zijn ontzettend veel vooroordelen omtrent de Islam. Vele mensen zijn kuddebeesten en doen maar mee met de rest, terwijl ze er eigenlijk niets van afweten. En dit vind ik persoonlijk erg. Het kan zijn dat je om de één of andere reden problemen hebt met deze mensen. Daar zeg k niks over. Maar velen zoeken een zondebok om hun problemen en dergelijke op af te reageren. Dat is niet eerlijk voor die mensen als de reden niet gegrond is. T zou toch ook niet fijn zijn als wij van dingen worden beschuldigd als het niet waar is.
Dus eigenlijk gewoon om te zeggen dat het dus wel een heel interessant iets is. Zo kunnen we meer te weten komen over de Islam en worden de vooroordelen misschien wat minder. Kunnen we die mensen en hun manier van leven beter begrijpen.

Ik vind het heel goed dat 'vreemdelingen' werken aan hun integratie. Dat scholen hieraan meewerken is zeker een pluspunt. De jongeren krijgen misschien op deze manier een andere kijk op hun 'andere' leeftijdsgenoten. Deze laatste worden dan misschien niet meer uitgemaakt voor vuile '..piiieeep..'
Het zal helaas altijd een droom blijven maar zou het niet mooi zijn als alle culturen in vrede naast elkaar konden leven.

HET VOOROORDEEL. Allochtonen zijn profiteurs


Het klopt dat allochtonen vaker werkloos zijn dan autochtone Belgen. Het werkloosheidscijfer ligt onder de Turken en Marokkanen vijf tot zes keer hoger dan bij de autochtone Belgen. Ook bij de tot Belg genaturaliseerde allochtonen is dat het geval.


Dat heeft vooral te maken met een reeks factoren die de positie van de allochtonen op de arbeidsmarkt verzwakken. Verontrustend is dat de situatie er in de loop der tijd niet beter op wordt. Ook de tweede en derde generatie allochtonen blijkt grosso modo erg zwak te staan op de arbeidsmarkt. In een recent artikel heeft KU Leuven-arbeidssocioloog Hans Verhoeven aangetoond dat het bij een aantrekkende conjunctuur vooral de autochtone Belgen zijn die profiteren van de verbeterende arbeidsmarkt, terwijl het bij een verslechterende economie de allochtonen zijn die het gelag betalen.

,,De laatste tien jaar is het aantal allochtone werklozen verdubbeld, terwijl het absolute aantal werklozen met een derde is gedaald'', stelt Verhoeven vast. Daardoor is het aandeel van de allochtonen in de Vlaamse werklozenpopulatie gestegen van 7,5 procent in 1995 tot 20,9 procent in 2004. Hij zegt dat werk zoeken voor de tweede generatie lastiger is dan voor de eerste. ,,Die generatie kwam juist naar hier omdat er werk was in de mijnen en de industrie.''

Niet alleen de hoge werkloosheid is een bron van zorg. Verhoeven stelt vast dat degenen met werk sterk oververtegenwoordigd zijn in enkele laagwaardige sectoren. Allochtone werknemers met een bediendenstatuut zijn er nauwelijks, laat staan met een ambtenarenstatuut. Daar komt bij dat onder de allochtone vrouwen de arbeidsparticipatie erg laag is. Van de Marokkaanse vrouwen bijvoorbeeld is meer dan 80 procent loontrekkend noch werkzoekend.

Ook discriminatie op de arbeidsmarkt is een belangrijk en groeiend probleem. Uit gegevens van het centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding blijkt dat het aantal klachten daarover in vier jaar bijna verdrievoudigd is. De arbeidsmarkt is nu de belangrijkste bron van discriminatieklachten, terwijl dat voorheen de openbare dienstverlening was. ,,Dat werkgevers terugschrikken voor het in dienst nemen van iemand met een vreemde naam, leidt tot ontmoediging bij de allochtonen'', zegt Verhoeven. ,,Je krijgt een vicieuze cirkel: werkzoekenden willen geen moeite meer doen om geschikt werk te vinden omdat ze toch telkens het deksel op de neus krijgen.''

Verhoeven vindt dat de overheid onvoldoende initiatieven neemt om de kansen van de allochtonen op de arbeidsmarkt te verbeteren. ,,Er gebeurt wel wat, maar het is te kleinschalig. Intussen ontstaat op de arbeidsmarkt een tikkende tijdbom, vooral in de grote steden waar soms 60 tot 80 procent van de allochtonen zonder werk zit.''

24/11/2004 (rmg)

©Copyright De Standaard