De staatszender van Gatz
 

De staatszender van Gatz


De bakens worden in een snel tempo verzet. Het is net een jaar geleden dat minister van Media Sven Gatz (Open VLD) in het Vlaams Parlement een vraag beantwoordde over een interview op de VRT met een Britse moslimextremist. De minister antwoordde toen zoals je van een liberaal kan verwachten.


De bakens worden in een snel tempo verzet. Het is net een jaar geleden dat minister van Media Sven Gatz (Open VLD) in het Vlaams Parlement een vraag beantwoordde over een interview op de VRT met een Britse moslimextremist. De minister antwoordde toen zoals je van een liberaal kan verwachten. Hij wees op het belang van redactionele onafhankelijkheid en stelde dat een voogdijminister zich niet mag bemoeien met de inhoud van de nieuwsprogramma’s. Gatz volgde daarmee een praktijk die de afgelopen tien jaar is gegroeid: sinds de oprichting van de Vlaamse Regulator voor de Media (VRM) is dit onafhankelijk orgaan bevoegd voor de controle op de mediawetgeving.

We zijn nu een jaar verder en het is moeilijk dezelfde volbloed liberaal te herkennen in Sven Gatz. Afgelopen woensdag had hij in het Vlaams Parlement zijn oordeel al klaar: de VRT heeft een deontologische fout gemaakt. De minister had al meteen een gepaste straf in petto: de beheersovereenkomst met de openbare omroep zal ‘aangescherpt’ worden. Voor de goede verstaander is het duidelijk dat aangescherpt niet veel anders kan betekenen dan de openbare omroep verder aan banden leggen. Aan de Reyerslaan hebben ze niet gereageerd op dit dreigement: de VRT is nu al tot de bedelstaf veroordeeld, en alles wat de gram van de bevoegde minister opwekt, kan leiden tot extra ontslagen. In die omstandigheden hou je beter je mond en onderga je de kastijding stoïcijns.


Machtsstrijd

De demarche van Gatz heeft weinig aandacht gekregen, omdat de media nu vooral oog hebben voor de smeuïge machtsstrijd binnen de redactie van de VRT zelf. Maar het is niet de eerste keer dat journalisten in opstand komen tegen een hoofdredacteur die hen niet ondersteunt, het zal ook niet de laatste keer zijn. Op zich is dat geen bedreiging voor de persvrijheid of voor de autonomie van de openbare omroep. Dat een minister rechtstreeks wil ingrijpen in de inhoud van een nieuwsuitzending is dat wel. Het voert ons terug naar de tijd dat de administrateur-generaal (toen van CVP-strekking) zijn orders ontving vanuit het hoofdkwartier van de partij. We dachten dat die periode definitief achter ons lag.

Het fameuze interview met Younnes Delefortrie in De afspraak leidt tot een opeenstapeling van vergissingen. Het was nergens voor nodig een onprettig gestoorde jongeman uit te nodigen in de studio. Maar het was een nog grotere vergissing van de hoofdredacteur om zijn mensen publiekelijk aan de schandpaal te ketenen. En de grootste blunder is dat de minister nu de kans grijpt om alle onafhankelijke procedures opzij te zetten en zelf rechter en partij te spelen. De openbare omroep zit al in de hoek waar de klappen vallen en moet het met veel minder mensen en middelen doen. Daarbovenop willen de politici zelf bepalen welke mening te extreem is om aan bod te komen. De openbare omroep wordt op die manier weer een staatszender.


DS, 17-10-2015 (Marc Hooghe)