Ongelijkheid is geen hype
 

Ongelijkheid is geen hype

De stelling van de Franse econoom Thomas Piketty is dat de toenemende ongelijkheid maatschappelijk onhoudbaar wordt. Dat is goed voor een hype en een flinke controverse.

De manier waarop Thomas Piketty het tot de bekendste econoom schopte, zegt meer over de media en de maatschappij dan over de man zelf. Het was pas met de Engelse vertaling van zijn vuistdikke ‘Het kapitaal in de 21ste eeuw’ dat het werk de top van de bestsellerlijsten haalde en vooral in de VS tot een ruim maatschappelijk debat leidde. Piketty hield zich al jaren met de problematiek bezig. Maar in het voorjaar raakte hij blijkbaar een gevoelige snaar in de VS, en dus in de rest van de wereld.

Dat het boek in het Nederlands in de winkels ligt, zal die discussie hier verder aanwakkeren. De centrale stelling van Piketty is dat de vermogens sneller groeien dan de economie. Daaruit volgt een ongelijkheid die dermate groot wordt dat ze - als niet ingegrepen wordt - onhoudbaar wordt. Het thema van de groeiende ongelijkheid stond al hoog op de politieke agenda in de VS. Het boek gaf een statistisch onderbouwde basis aan die ongelijkheid.

De kloof is door de financiële crisis van 2008 en de naweeën ervan steeds nadrukkelijker op de economische agenda gekomen. Uit een studie van de Amerikaanse centrale bank in september bleek dat de financiële crisis de ongelijkheid had vergroot. Fed-voorzitster Janet Yellen waarschuwde eerder deze maand dat de ongelijkheid in inkomen en vermogen sinds de 19de eeuw nooit groter was. Yellen vroeg zich luidop af of dat wel overeenstemde met ‘de waarden van ons land’.

De Fed is niet de enige die verontrust is door die economische trend. De hoofdeconomen van het Internationaal Monetair Fonds (IMF) en van de Bank of England waarschuwden eveneens voor de negatieve economische effecten van de oplopende ongelijkheid.

De groeiende kloof in inkomen en vermogen is minder uitgesproken in Europa dan in de Verenigde Staten. Maar ook hier versterkte de eurocrisis de vermogensongelijkheid.
De vraag die Piketty zich stelt, is of Europa moet meestappen in die trend of maatregelen moet nemen om de groeiende ongelijkheid af te remmen. En dan kan de controverse beginnen.

Volgens Piketty is een vermogensbelasting de oplossing. De vraag is of dat praktisch te realiseren is en of dat niet een té grote internationale aanpak vergt.
Bovendien ontbreekt de internationale wil, wat een invoering onmogelijk maakt. Er is dus geen pasklaar antwoord. Het is de grote verdienste van Piketty dat hij de kloof duidelijk in kaart brengt. In welke mate en hoe ze gedicht moet worden, is een dwingende vraag voor de beleidsmakers.

Bron: De Tijd; http://www.tijd.be/opinie/commentaa...9562609-620.art ; (31/10/14)

Eigen mening: Dat mensen bewust worden gemaakt over de groeiende kloof in inkomen en vermogen, vind ik belangrijk. Het is zeker de eerste stap in zoeken naar een oplossing. Maar het is slechts een begin. Als het hier bij blijft, zal de kloof enkel groeien. Het probleem lost zich niet vanzelf op. Het alert maken van het probleem is goed maar er moeten oplossingen komen. Zoals het artikel zegt: “Het is een dwingende vraag voor de beleidsmakers.” In het artikel staat dat de oplossing niet een té grote internationale aanpak mag vergen. Is deze kloof geen groot internationaal probleem? En is bij het oplossen van dit soort van problemen sowieso geen grote internationale aanpak nodig?