‘Opbreken van landen staat haaks op Europese realiteit’
 

Het Schotse ‘nee’ kan de discussie over de plaats van regio’s die naar onafhankelijkheid streven in Europa maar moeilijk sussen. Dat beseft ook de voorzitter van de Europese Raad, Herman Van Rompuy. ‘De onafhankelijkheid van een aantal regio’s binnen Europa zou een sfeer scheppen die we best kunnen missen.’

‘Mochten de Schotten vorige week vóór onafhankelijkheid hebben gestemd, dan zouden we vertrokken geweest zijn voor een hele lange periode van onzekerheid in Europa’, zei Herman Van Rompuy in De Ochtend op Radio 1.

Bij het onafhankelijkheidsreferendum koos meer dan 55 procent van de Schotse kiezers ervoor om bij het Verenigd Koninkrijk te blijven. ‘Zoals heel veel Europeanen ben ik blij met dit resultaat, anders hadden we ons moeten aanpassen’, aldus Van Rompuy.

Volgens Van Rompuy - die op 30 november zijn mandaat beëindigt en meteen zijn hele politieke loopbaan afsluit - is het niet zo dat veel Europese regio’s naar onafhankelijkheid streven. ‘We moeten niet overdrijven, het gaat maar om een paar regio’s.’

Het Catalaanse streven naar meer zelfbeschikking is een kwestie die de Spaanse en de Catalaanse overheden moeten regelen, vindt Van Rompuy. ‘Wij zijn voor een eenheid van de lidstaten, hoe de landen zich organiseren, moeten ze zelf uitmaken. Maar regio’s die zich afscheuren, moeten niet denken dat ze automatisch bij de EU kunnen aansluiten. Het zijn de 28 lidstaten die zich moeten uitspreken over een nieuw lid. Er zijn landen aan onze grenzen die willen toetreden en waarmee we onderhandelingen voeren. Dit is een uitdijende Unie, onafhankelijke regio’s staan daar haaks op.’

Bron:
De Standaard online: http://www.standaard.be/cnt/dmf20140922_01280756
22/09/2014

Mening:
Vanuit een Europees standpunt is dit zeer begrijpelijk. Zoals Van Rompuy aanhaalt staat Europa voor een groepering van landen/regio's die de eigenheid van de culturen ed wil bewaren, maar echter als bijvoorbeeld economische entiteit sterker naar buiten wil treden in de wereld. Het verder opsplitsen van de huidige deelnemende landen zou zeker geen directe meerwaarde geven.
Anderzijds is het ook begrijpelijk dat een plaatselijke groepering zich wil onderscheiden van de "massa" en dit wil uiten via een eigen land, met eigen regering en alle aanverwanten.
Wat er in het artikel wordt aangehaald, zijnde dit proberen bereiken via de huidige eigen regeringen, lijkt de meest voor de hand liggende manier om iedereen gelukkig te houden. Dit kan door het oprichten van of meer bevoegdheden toekennen aan gewestelijke overheden. Geef de culturele groeperingen hun eigen verantwoordelijkheid, maar overkoepel dit door een federale bevoegdheid.