Homoseksuele leerkracht mag zich niet outen in Brusselse school
 

Een 31-jarige leerkracht is met gemengde gevoelens teruggekomen van een sollicitatiegesprek bij een lagere school van het Brussels stedelijk onderwijs. Hij kreeg de job, maar werd door de directrice verzocht niet te reppen over zijn homoseksualiteit. Bij het Stedelijk Onderwijs was vrijdag niemand bereikbaar voor commentaar.

De man besloot uiteindelijk de job niet aan te nemen. Op donderdag 14 augustus, enkele weken na het gesprek, deed hij zijn verhaal in een kort bericht op Facebook. 'Ik ben trots op wie ik ben. Iedereen mag dat weten ... Ik kruip niet terug in de kast. Hoe kan ik kinderen leren te allen tijde zichzelf te zijn als ik het zelf niet mag? Ik zet geen stap terug. Dat wordt al te veel gedaan, angstaanjagend veel...', schrijft hij.

De post werd meteen massaal gedeeld en de leerkracht kreeg veel ondersteunende reacties. 'Het onderwijs profileert zich wel als ‘openminded’, maar denkt nog te veel in een bepaald stramien. Hoewel ik me in het gesprek niet aangevallen voelde als persoon, bewijst dit soort onduidelijke discriminatie dat onze maatschappij niet zo tolerant is als ze zich soms voordoet', reageert de man vanuit Berlijn.

De leerkracht woont al acht jaar samen met zijn partner en is in december getrouwd. Na zijn studies als leraar lager onderwijs, verhuisde hij voor zijn partner naar Spanje. Door de crisis kwam hij terug naar België voor een job in het onderwijs. 'Ik ben gelukkig aan de goede kant van Europa geboren. Met vrienden en familie kan ik heel open spreken over mijn geaardheid. Maar we mogen niet settelen met goed, we moeten gaan voor perfect.'

Bron: De Standaard
http://www.standaard.be/cnt/dmf20140815_01218209

Datum: 18/06/2014

Mening:

Vermits er vele toekomstige leerkrachten in wording zijn, lijkt me dit een relevant artikel voor het onderwijs en onze maatschappij. Homoseksualiteit blijkt vaak toch een groter taboe te zijn dan men soms beweert. Het is erg dat men aan de man vroeg zijn seksuele geaardheid te verbergen voor de leerlingen. Misschien doet de school dit deels om de docent te beschermen. Ik kan me voortellen dat er altijd wel leerlingen zijn die een leerkracht hierom kunnen pesten en in zo'n situaties is het misschien beter om niet meteen te zeggen dat je homo bent. Maar hier verwijs ik direct naar het citaat uit het artikel: "Hoe kan ik kinderen leren te allen tijde zichzelf te zijn als ik het zelf niet mag?". Ik vind dit heel erg belangrijk. Als leerkracht probeer je de kinderen te leren zichzelf te zijn, zich te ontwikkelen, tot zelfontplooiing te doen. Hij kan dit nooit volledig doen als hij zelf niet kan zijn wie hij is. Ik vind het dus belangrijk dat hij zichzelf mag zijn voor de klas. Het is niet omdat men een andere voorkeur heeft men een slechte leerkracht is. Ik vind het dan ook jammer dat hij dit zou moeten verbergen van de school. Dat de man heeft besloten er uiteindelijk geen les te gaan geven, lijkt me een goede beslissing. Dit artikel is een teken dat vele mensen nog altijd heel bekrompen denken over zulke onderwerpen en er ergens nog steeds een of andere angst voor hebben.

Ik sluit mezelf aan bij de mening van Marijke. Ik denk niet dat wanneer je homoseksueel bent je een andere manier van lesgeven hebt dan iemand die gewoon hetero is. Ik denk niet dat je geaardheid de kwaliteit van jou lesgeven kan beïnvloeden. Ik vind het wel correct dat leerlingen niets hoeven te weten over je politieke voorkeur. Wat religie betreft lijkt het me ook gek dat je hierover niets mag zeggen tegen je leerlingen. Wanneer leerlingen voor katholiek onderwijs kiezen dan krijgen ze Rooms- katholieke godsdienst dan weet je als leerling toch wat de religieuze voorkeur van je leerkracht godsdienst zal zijn?
Ik vind het belangrijk dat je zoveel mogelijk jezelf als leerkracht naar je leerlingen toe moet zijn omdat je dan voor de klas staat zoals je echt bent. Voor de leerlingen is dit ook belangrijk dat je jezelf bent als leerkracht want zo zien de leerlingen ook dat ze zichzelf mogen zijn en zich eventueel mogen uiten wanneer ze van een andere geaardheid zijn.

Studenten niet tegen homo’s, maar...
 

Studenten niet tegen homo’s, maar...


Vlaamse jonge mannen zijn meer geneigd om het woord ‘janet’ te gebruiken of flauwe grapjes te maken over homoseksualiteit dan jonge vrouwen. Dat blijkt uit een bevraging van bijna 500 studenten uit Gent, Antwerpen en Sint-Katelijne-Waver.


Zeldzaam zijn de jonge twintigers die vandaag nog zullen zeggen dat ze iets tegen holebi’s hebben. Maar bedekte homofobie komt wel nog vaak voor, ook bij die jonge leeftijdsgroep. Dat stelde Elke Claessens vast. Voor de masterproef waarmee ze aan de Universiteit Antwerpen haar diploma in de sociologie behaalde, bevroeg zij 488 Vlaamse studenten uit Gent, Antwerpen en Sint-Katelijne-Waver. Onder hen 279 vrouwen en 141 mannen. Ze wilde weten hoe ze zich gedragen ten aanzien van homoseksuele mannen. Om praktische redenen beperkte ze zich tot die groep.


Nieuwkomer

Ze vroeg de studenten wat ze zouden doen wanneer er, tijdens de eerste les van het nieuwe schooljaar, een jongen op hen af zou stappen van wie ze op basis van zijn uiterlijk vermoeden dat hij homo is. Wat als die onbekende nieuwkomer zou vragen om bij hen en hun vriendengroep te mogen zitten? Zouden de deelnemers dan gebruikmaken van termen als ‘janet’ of ‘choco’, zouden ze de jongen negeren of uitsluiten of zouden ze misschien een mopje over hem maken? Op een schaal van 1 tot 5 konden ze aangeven of het waarschijnlijk was dat ze een van die gedragingen zouden stellen.

Voorts werd nagegaan of de studenten expliciet negatief staan tegenover homoseksuelen of impliciet negatief.


Ongemakkelijk

De gemiddelde score op het expliciete gedrag en de expliciete houding was laag, maar de gemiddelde score op de impliciete houding was met 2,5 vrij hoog. ‘Het gaat met andere woorden niet om studenten die zichzelf als homofoob zien’, zegt promotor Koen Ponnet. ‘Je zult ze veeleer horen zeggen: ik ben niet tegen homo’s, maar ik voel me er niet gemakkelijk bij.’

Ze nemen zich niet voor om homofoob gedrag te stellen, maar in specifieke situaties doen ze het toch.

Opvallend is dat mannelijke studenten hoger scoorden. Ze vinden het ook minder erg als medestudenten zich aan dergelijk gedrag bezondigen. En ze laten zich meer beïnvloeden door hun vrienden.

‘Het onderzoek toont ook aan dat expliciete homofobie wel tot een hogere score leidt voor de intentie om homofoob gedrag te stellen’, zegt Ponnet. ‘Maar zoals gezegd komt expliciete homofobie gelukkig veel minder voor.’

Dat is met name vaker het geval bij studenten die vinden dat niet iedereen gelijk is en dat zijzelf verheven zijn boven de rest.

Claessens adviseert scholen en preventiewerkers om in te zetten op de attitudes die jongeren hebben ten aanzien van homoseksualiteit. ‘Men moet duidelijk maken dat plagerijen en discriminerende termen niet langer aanvaard worden en wel degelijk bestraft zullen worden. Alleen wanneer het risico op negatieve gevolgen groter wordt, zal men dat gedrag kunnen uitroeien.’


Blog DS, 19-08-2014 (Veerle Beel)

Mijn mening:
De seksuele geaardheid van een leerkracht is niet hetzelfde als de politieke / religieuze voorkeur dat de neutraliteit wel in gevaar brengt. Laten we het niet onder stoelen of banken steken; de expliciete homofobie komt hoofdzakelijk van andere culturen / geloven die niet met neutraliteit bezig zijn. Het advies van de directeur uit Brussel (met 181 nationaliteiten) is dan ook gebaseerd op inschrijvingen (ergo inschrijvingsgeld) en mogelijke problemen tijdens het leerjaar dat in de media kan geraken via valse beschuldigingen (herinner de kleuterleidster uit Antwerpen). Het doet me denken aan een steekkaartje van Klasse dat men kan gebruiken ter voorbereiding van een oudergesprek: ‘Het is mogelijk dat de ouders geen hand willen geven uit respect.’ Een hint naar de vrouwelijke leerkrachten om zich aan te passen.