Terdoodveroordeelde overlijdt pas twee uur na dodelijke injectie
 

Bijna twee uur nadat hij een dodelijke injectie toegediend kreeg, is een terdoodveroordeelde in de Amerikaanse staat Arizona overleden. Dat werd woensdag vernomen op het bureau van de plaatselijke procureur.

Joseph Wood, die in 1989 werd veroordeeld nadat hij zijn vriendin en haar vader had omgebracht, werd om 15.49 uur in Florence dood verklaard, terwijl de toediening van de dodelijke cocktail om 13.52 uur van start was gegaan, zei een woordvoerder van de procureur. De bijzonder lange executie vond plaats terwijl er al enkele maanden een debat woedt over de executies van terdoodveroordeelden. Daarbij wordt vooral de efficiëntie van de gebruikte middelen bekritiseerd.

Bron:
http://www.standaard.be/cnt/dmf20140724_01189878

Eigen mening:
Deze barbaarse ter dood veroordelingen zijn toch helemaal niet meer van onze tijd. De vorige dodelijke cocktails durft men al niet meer te verkopen omdat vele mensen hier tegen in opstand komen, en toch blijven ze verschillende andere proberen om de criminelen te doen afzien. Ik zie het nut niet in van deze ter dood veroordelingen, de criminelen hebben iets vreselijks gedaan en zouden daar de rest van hun leven voor moeten afzien. Op deze manier komen ze er nog 'makkelijk' van af. Het geeft ook geen goed beeld om deze mensen 2 uur te laten afzien, zo verlagen de mensen die de executie doen zich tot het niveau van de criminelen zelf.

Ik weet niet zo goed wat ik hiervan moet denken. Persoonlijk ben ik zeker en vast geen voorstander van de doodstraf, omdat ik ook vind dat dit een gemakkelijke manier is om met de eigen misdaad om te gaan, tenminste wanneer het gaat over mensen die hun fouten kunnen inzien en daarvan ook kunnen afzien. Mensen die absoluut geen berouw tonen, daarvan vind ik wel dat ze de doodstraf verdienen. En misschien is dit heel wreed van mij, maar van mij mag deze doodstraf ook wel wat langer duren, anders hebben ze eigenlijk geen echte straf gekregen in mijn ogen. De twee uren dat ze nog leven, dat is hun echte straf: weten dat ze elk moment kunnen sterven. Ik denk dat het bijzonder moeilijk is om met die gedachte om te gaan.

Deze moordenaar weerhield zich niet van huiselijk geweld, in een vijf jaar lange relatie met één van zijn slachtoffers. Zijn vriendin werkte bij haar vader in een winkel. Nadat de vriendin wijs genoeg was om aan de huiselijke tirannie te ontsnappen, stapte Wood met een geweer naar de winkel. Met voorbedachte rade schoot hij de vader van de vriendin dood en vermoordde daarna de vriendin. Toen de politie arriveerde legde hij zijn geweer neer om het alsnog terug op te pakken en op de agenten te schieten. De agenten schoten echter raak en Wood werd zwaargewond naar het hospitaal gebracht. Daar werd hij geopereerd om jaren later een dodelijke injectie te krijgen.

Op zich vind ik het absurd dat de man eerst werd opgelapt om daarna de doodstraf te krijgen, toch begrijp ik de rechtsgang die ieder burger mag hopen te krijgen. De schok rond de doodstrijd geeft een dubbel gevoel, kan de doodstraf dan wel op een ‘humane’ manier gebeuren?

We willen ons niet ‘verlagen’ tot een doodstraf in België, levenslange opsluiting is ons alternatief. In 2006 heeft de minister van Justitie op een parlementaire vraag geantwoord dat een levenslange opsluiting in de praktijk gemiddeld neerkomt op een opsluiting van 12,5 jaar vooraleer betrokkene voorwaardelijk in vrijheid wordt gesteld.

Het moet je vader/man en zuster/dochter maar zijn die in de winkel werden doodgeschoten…

Ik herinner mij nog talloze gesprekken met de Godsdienst leerkracht die een poging ondernam om ons te overtuigen dat de doodstraf een slecht ding was. Ik ben ervan overtuigd dat voor een rationeel persoon inderdaad een onethisch iets is, maar de mens zit anders in elkaar. Het is gemakkelijk te zeggen dat de doodstraf iets fout is en dat we als mens dit niet mogen toelaten. De irrationele mens dat dichtbij geweld staat en verschillende traumatische gebeurtenissen heeft meegemaakt, zal hier anders over denken. Ik ken mijn eigen positie op de doodstraf niet. Ik hoop dat ik nooit in de situatie terecht kom zoals de verschillende gebroken gezinnen die de doodstraf eisen. Naar alle waarschijnlijkheid mocht iemand van mijn gezin slachtoffer zijn van een moord, zou ik ook de doodstraf willen vragen. Het irrationele neemt over en gerechtigheid zou moeten gehanteerd worden. Gerechtigheid betekent niet een levenslange straf, waar je 12,5 jaar later vanaf bent.