"Tenzij u aan deze ziekte lijdt, is glutenvrij eten zinloos"
 

"Tenzij u aan deze ziekte lijdt, is glutenvrij eten zinloos"

Tenzij u coeliakie heeft, is het zinloos glutenvrij te eten. Volgens de wetenschapssite Real Clear Science heeft een nieuwe studie aangetoond dat er geen verband bestaat tussen het eten van gluten en maag- en darmklachten. Opvallend: het bewijs werd geleverd door Peter Gibson, de wetenschapper die de hele glutenvrije rage in gang heeft gezet. .

Gibson, professor Gastro-enterologie aan de Australische universiteit Monash en hoofd van de Glykemie-afdeling in het Alfred-ziekenhuis in Melbourne, leidde in 2011 een experiment dat gluten in verband bracht met maag- en darmproblemen. Zijn studie toonde aan dat gluten, een proteïne die in sommige granen zit, ook klachten kon veroorzaken bij patiënten zonder de auto-immuunziekte coeliakie.

Zijn paper gold als een van de sterkste bewijzen dat glutenintolerantie een echte aandoening is. Met dit bewijs werd de snelle opkomst van het glutenvrije dieet ingezet, een rage die nog steeds niet te stuiten is.

Geen afdoend bewijs
Maar als nauwgezet wetenschapper vond Gibson de resultaten van zijn onderzoek niet bevredigend. De studie verschafte geen afdoend bewijs dat gluten effectief de oorzaak waren van de klachten. Daarom herhaalde hij zijn experiment.

Deze keer namen 37 zelfverklaarde glutenintolerantie mensen zonder coeliakie deel aan de studie. Wekenlang werden ze op een glutenrijk, een glutenarm, een normaal of een placebodieet gezet. Het resultaat was dat álle deelnemers, of ze nu gluten hadden gegeten of niet, klaagden over pijn, een opgeblazen gevoel, misselijkheid en gas. Na onderzoek van urine en ontlasting moest Gibson besluiten dat er absoluut geen reactie was op de gluten.

Zijn tweede studie toonde dus het tegendeel aan van het onderzoek in 2011: glutenintolerantie bestaat niet, en tenzij u coeliakie heeft mag u naar hartenlust gluten verorberen.


Bron: De Morgen
Datum: 16/05/2014

Eigen mening:
Ik vind het toch wel straf dat beide onderzoeken door dezelfde persoon uitgevoerd zijn. Zo blijkt maar weer dat je vooraleer je zaken publiceert je effectief moet nagaan of het echt wel zo is. Het is belangrijk dat je de resultaten aan de hand van verschillende zaken kan staven en dat je de factor toeval voor bent. In dit onderzoek is dit duidelijk niet aangezien men nu het tegendeel bewezen heeft. Ik vind het erg voor de mensen die al die tijd glutenvrij gegeten hebben terwijl dit eigenlijk niet nodig was.

Na het lezen van dit artikel is het vertrouwen in professoren weer hersteld. De laatste tijd is er echter veel commotie rond de publicatieoorlogen waarbij men slechts een leerstoel krijgt aangeboden op basis van zijn hoeveelheid publicaties.
Om aan deze prestatiedruk te ontsnappen werden er af en toe resultaten vervalst om toch de gestelde hypothese te kunnen bevestigen.
Een wetenschapper hoort zichzelf en zijn onderzoek voortdurend in twijfel te stellen. Een op zich staand onderzoek is dus niet genoeg om algemene conclusies te trekken. Het feit dat een wetenschapper zijn eigen bevindingen in twijfel trekt getuigt van integriteit en van professionaliteit.

Een tweede punt dat we hier kunnen aanhalen is de dieetrage. Samen met de opkomst van de kookprogramma's op televisie is iedereen tegenwoordig een expert op vlak van voeding. Elke ochtend havermout eten, geen appels meer eten, glutenvrij eten, minder proteïnen eten. Bij iedereen werkt wel een ander dieet om zich goed in zijn vel te krijgen. Na een aantal wetenschappelijke onderzoeken zoals voorgaande moeten we ons misschien afvragen in hoeverre dit psychologisch is en niet fysisch.