Zelfmoordneigingen op te sporen in hersenen
 

Zelfmoordneigingen op te sporen in hersenen

Er is almaar meer bewijs dat de hersenen van mensen met zelfmoordneigingen anders zijn. Ze reageren bijvoorbeeld veel heviger op een negatieve afbeelding dan de hersenen van mensen die geen suïcidale neigingen hebben. Wetenschappers dromen al van een scan die het risico op suïcide voorspelt, schrijft de ochtendkrant van De Standaard.
Een lachend gezicht, een neutraal gezicht, een kwaad gezicht. Wat er tussen onze oren gebeurt als we zulke gezichten zien, blijkt sterk te verschillen naargelang we zelfmoordneigingen hebben of niet. Ook de structuur, de grijze en de witte hersenmassa, is anders bij suïcidale personen.

'Een hersenscan zal ons in de toekomst helpen om het risico op zelfdoding te voorspellen', zegt professor Kees van Heeringen (UGent).

'Zelfdoding wordt vaak gezien als een normale reactie op een abnormale situatie: financiële problemen, problemen in de relatie. Maar dat is niet juist. Die problemen zijn eigenlijk wel normaal, er zijn veel mensen in moeilijke situaties', aldus van Heeringen.

Bron: http://www.standaard.be/cnt/dmf20140502_01089115 2/5/2014

Mening: Dat je via de hersenen kan zien of iemand zelfmoordneigingen kan hebben, vind ik een vooruitgang in onze samenleving. Er zijn als maar meer mensen die zelfmoord willen plegen, maar ik denk niet dat het haalbaar is om bij al deze mensen een hersenscan te laten uitvoeren. Ten eerste weet je bij veel mensen niet op voorhand of ze deze gedachten al dan niet hebben. Ten tweede denk ik ook niet dat je zo zelfmoordpogingen kunt vermijden. De mensen die echt niet meer willen leven, gaan toch hun zin doordrijven. Je kan ze ook moeilijk gaan opsluiten of verplichten om medicijnen in te nemen. Het is met dit onderzoek ook duidelijk gebleken dat zelfdoding toch een reactie is op een normale situatie, maar dat deze personen er heel anders op reageren.

Ik ben het wel eens met S*lvia. Het is inderdaad een goede ontdekking dat we kunnen onderzoeken wie zelfmoordneigingen heeft en wie niet. Maar ik weet niet of dit praktisch haalbaar is. Je kan toch moeilijk alle mensen testen, want iemand die deze neigingen heeft, gaat zich niet vrijwillig opgeven om getest te worden. En wat gaat er dan gebeuren wanneer er uit de test komt dat deze mensen effectief zelfmoordneigingen hebben? Ik denk dat er goed over nagedacht moet worden vooraleer ze zomaar een echte hersenscan uitvoeren.

Het is misschien leuk en tof dat je kan afleiden aan de hersenen wie zelfmoordneigingen zal hebben, maar daar heb je vrij weinig aan denk ik. Wat kunnen we er dan aan doen? Deze mensen allemaal op een speciale manier opleiden en dag en nacht in het oog houden? Ik denk niet dat zulke onderzoeken echt nuttig zijn. Daarnaast lijkt het mij ook niet direct mogelijk om mensen met zelfmoordneigingen op deze manier op te sporen. Zelfmoordneigingen zijn afhankelijk van of een kind gepest wordt en dergelijke zaken die hij of zij allemaal meemaakt in zijn of haar leven. Ook zijn het soms plotse ingevingen en ik denk dus niet dat iedereen met zelfmoordneigingen valt op te sporen door naar hun hersenen te kijken en hun manier van reageren bij verscheidene situaties.

Ik sluit me volledig aan bij de voorgaande meningen. Tegenwoordig kunnen ze veel te weten komen door onderzoek in onze hersenen. Het onderzoek naar zelfmoordneigingen vind ik ergens een stap vooruit maar praktisch is dit onderzoek niet haalbaar op grote schaal. Je kan niet iedereen gaan testen.
Ik vind het onderzoek wel nuttig voor mensen die problemen hebben. Als er dan symptomen zijn van zelfmoordneigingen kan de persoon begeleid worden of in therapie gaan. Zo zie ik het nut van het onderzoek wel in.