"Stakers Tessenderlo Chemie gijzelen directie en bedienden"
 

De directie van Tessenderlo Chemie in Ham heeft de onderhandelingen met de vakbonden over de herstructureringen opgeschort wegens het gewelddadig gedrag van de actievoerders. Na agressie aan de bedrijfspoort is een bediende opgenomen in het ziekenhuis.
De onderhandelingen tussen de directie van Tessenderlo Chemie en de vakbonden zijn opgeschort. De rechtstreekse aanleiding daarvan is de agressie van de stakers aan de bedrijfspoort ten opzichte van de werkwillige bedienden en kaderleden. Eén werknemer is in het ziekenhuis opgenomen wegens gehoorschade door vuurwerk en lichte explosieven.
De onderhandelingen zelf verliepen volgens beide partijen nochtans constructief, met de intentie om snel tot een akkoord te komen. De sfeer aan de bedrijfspoort was daarentegen erg grimmig. Volgens de directie werden woensdagavond een 60-tal bedienden en kaderleden, die niet deelnemen aan de nu al 2 weken durende staking, verhinderd om het bedrijf te verlaten.
"Zij werden tegengehouden door leden van het stakerspiket, die met projectielen gooiden zoals eieren, tomaten, vuurwerk en lichte explosieven", aldus de directie. "Daarnaast was er heel wat intimidatie door agressief taalgebruik en andere pesterijen. Een bediende is in het ziekenhuis opgenomen wegens gehoorschade. Dit is totaal onaanvaardbaar."
Op dit moment worden de werkwillige werknemers trouwens nog steeds gegijzeld. Niemand mag voorlopig het bedrijf verlaten, aldus de directie. "Helemaal niet waar", reageert vakbondsman Eddy Kellens. "De meesten zijn vertrokken via een andere weg. De directie gijzelt ons, want wij willen praten en zij niet."

Bron: De Redactie, 06/11/2013

Mening: Mensen verhinderen om te werken of verhinderen dat ze naar huis gaan. Dit is compleet onaanvaardbaar voor mij. Dat mensen gaan staken kan ik begrijpen, maar dit moet wel binnen de perken blijven. Geweld of agressief taalgebruik zijn totaal uit den boze volgens mij. Het enige wat de stakers hiermee bereikt hebben, is dat de directie nu niet meer wil praten met hen.
Ik begrijp zeer goed de woede van mensen die hun job dreigen kwijt te spelen, maar ze mogen niet vergeten om menselijk te blijven. Je hoort dit wel vaker, maar heeft het ooit al iets opgeleverd is de vraag…?