Cornu onder vuur voor cumul
 

Cornu onder vuur voor cumul


Jo Cornu had vorig jaar geen 21 maar 64 bestuursvergaderingen bij Belgacom, Agfa-Gevaert en KBC. Moeilijk vol te houden als spoorbaas, oordelen critici. Maar Cornu houdt vol en spreekt van een ‘onnozele discussie’.


De komst van Jo Cornu als gedelegeerd bestuurder bij het spoor lijkt nu al overschaduwd door zijn voornemen om actief te blijven als bestuurder bij Belgacom, Agfa-Gevaert en KBC. Cornu kreeg daarvoor groen licht van het kernkabinet, maar critici vragen zich af hoe hij al die functies zal kunnen combineren en naar behoren uitoefenen.

Cornu ziet het probleem niet en zei gisteren in een interview met De Morgen dat zijn engagementen naast het spoor slechts een twintigtal vergaderingen inhouden en wat e-mailverkeer heen en weer.

Maar wie de jaarverslagen van Belgacom, Agfa-Gevaert en KBC erop naslaat, ziet dat Cornu vorig jaar maar liefst 64 vergaderingen bijwoonde. Bovendien is Cornu een zeer actief bestuurslid dat binnen de raden ook zitting heeft in de strategische en auditcomités. De inzet van Cornu reikt veel verder dan het louter bijwonen van vergaderingen.

Verschillende stemmen plaatsen dan ook vragen bij de cumul van Cornu, zeker als blijkt dat hij daarmee vorig jaar 232.000 euro verdiende, amper een vijfde minder dan wat hij maximaal kan verdienen als spoorbaas.

Vooral oppositiepartij Groen hekelt dat de regering blijkbaar toelaat dat Cornu bijklust en zodoende ‘niet fulltime ter beschikking zal staan’. Ook minister van Overheidsbedrijven Jean-Pascal Labille (PS) lijkt niet gelukkig met de drukke agenda van Cornu, maar zegt niet betrokken te zijn geweest bij diens aanstelling door het kernkabinet. Hij heeft wel een voorstel klaar dat de ceo’s van overheidsbedrijven verplicht om hun mandatencumul te laten goedkeuren door hun raad van bestuur. Als het voorstel snel aanvaard wordt, kan ook de raad van bestuur van NMBS zich binnenkort buigen over de mandatenlijst van Cornu.

Cornu zegt intussen dat hij de polemiek rond zijn persoon ‘volledig beu’ is en spreekt van ‘een onnozele discussie’. Zoveel bedrijfsleiders zitten in andere raden van bestuur, verdedigt Cornu zich. ‘Waarom zou ik de uitzondering moeten zijn?’


DS, 25-09-2013 (JFJA, NTA, CV)

Cornu had zichzelf dienst kunnen bewijzen
 

Cornu had zichzelf dienst kunnen bewijzen

Bart Sturtewagen


Het is wellicht niet wijs om vanop een paradijselijk eiland al na enkele uren ja te zeggen als je plotseling een job wordt aangeboden die eufemistisch als ‘een uitdaging’ kan worden omschreven. Al op de dag dat bekend werd dat niet Frank Van Massenhove maar Jo Cornu de nieuwe baas van de NMBS zou worden, gaf een van zijn voorgangers, Karel Vinck, dat als zijn mening te kennen. Zelf had hij, Vinck, destijds een paar weken de tijd genomen om de situatie te verkennen en met de belangrijkste betrokkenen te praten. Voor Cornu, een man aan wiens managementscapaciteiten niemand twijfelt, was dat kennelijk overbodig.


Bedrijfsleiders kruisen elkaar in raden van bestuur. Het is een wereldje van ons kent ons

Maar nog minder wijs is het om, nog steeds in vakantiesfeer, verdere mededelingen te verstrekken die in het verre, klamme vaderland op een koude steen kunnen vallen. Dat de nieuwe spoorbaas zich gisteren in een interview liet ontvallen dat hij een drietal bestuursmandaten in andere bedrijven er wel bij kan nemen, dreigt zijn komst te overschaduwen. Een nadere blik leerde onze redactie immers dat het bij elkaar toch om een zestigtal vergaderingen gaat. Ook met perfect tijdsmanagement en grote arbeidsethos is dat een flinke belasting, aangenomen dat een bestuurder van zijn kaliber elke opdracht met even grote ernst vervult.

De vraag die Jo Cornu vanop het Franse eiland Réunion onwillekeurig oproept, is of hij de taak die hij heeft aanvaard, niet onderschat. Vinck, puttend uit zijn eigen ervaring, lijkt daar twijfels over te hebben. De hervorming die het spoorwegbedrijf door moet, heeft volgens hem maar een kans op slagen als de nieuwe chef al zijn tijd en energie wijdt aan het winnen van het vertrouwen van de werknemers en hun bonden. Dat kan alleen door naar hen toe te gaan en op hun werkplek onverdroten aan het draagvlak voor een omwenteling te bouwen. Die visie staat haaks op de aanpak die Cornu, mogelijk verblind door de zon, schijnt te huldigen.

Het is niet ongebruikelijk dat bedrijfsleiders elkaar in diverse raden van bestuur kruisen. Het is een wereldje van ons kent ons. Zo bouwen ze aan hun netwerk, hebben ze toegang tot informatie die hen in hun hoofdopdracht dienstig kan zijn en blijven ze zichtbaar in de kring van mensen die ertoe doen. Die aspecten zijn voor hen ongetwijfeld belangrijker dan de vergoedingen die ze daarmee ontvangen.

Jo Cornu heeft een ondankbare taak op zich genomen, na een rommelige procedure en onder grote politieke en tijdsdruk. Hij had zich, met zijn staat van dienst, ook afzijdig kunnen houden. A priori verdient hij dus respect. Maar met enige voorzichtigheid had hij zichzelf en de NMBS een dienst kunnen bewijzen.


DS, 25-09-2013 (Bart Sturtewagen)