Laaggeschoolden zijn dikker, kleiner en vinden zichzelf lelijker
 

Laaggeschoolden zijn dikker, kleiner en vinden zichzelf lelijker

Laaggeschoolden zijn niet alleen dikker en kleiner, ze vinden zichzelf ook minder mooi. Dat concludeert socioloog Dieter Vandebroeck (VUB) op basis van grootschalig onderzoek. "Mooi zijn is een maatschappelijk privilege."

Vijf jaar lang onderzocht Vandebroeck het lichaamsbeeld en de lichaamskenmerken van Vlamingen. Hij baseerde zich daarvoor op niet minder dan acht bevolkingsenquêtes die tussen 2003 en 2010 in België en Vlaanderen zijn afgenomen en eigen onderzoek.

"De data tonen aan dat lagere sociale klassen dikker zijn, kleiner zijn en zichzelf ook lelijker vinden", zegt hij. "De zwakste sociale groepen worden disproportioneel getroffen door zwaarlijvigheid, krijgen daardoor af te rekenen met steeds meer maatschappelijke vooroordelen, sluiten zichzelf vaker uit van de publieke ruimte en belanden zo in een vicieuze cirkel."

Mannen die hun middelbaar diploma niet hebben gehaald hebben twee keer zoveel kans om als 'obees' geklasseerd te worden dan mannen met een universitair diploma. Bij vrouwen is die kans zelfs vier keer groter. Gemiddeld wegen mannen en vrouwen uit de laagst opgeleide groep respectievelijk 4 en 8 kilo meer dan mannen en vrouwen met dezelfde lengte uit de hoogst opgeleide categorie.

Hoe hoger iemand op de maatschappelijke ladder staat, hoe groter die bovendien is. Onderzoek wijst uit dat mannen die weinig of geen onderwijs hebben gehad gemiddeld 3,6 centimeter kleiner zijn dan diegenen met een universiteitsopleiding. Bij vrouwen is dat verschil 2,5 centimeter.

Bron:
http://www.demorgen.be/dm/nl/1344/O...-lelijker.dhtml

Mijn mening:
Ik vind de titel "Laaggeschoolden zijn dikker, kleiner en vinden zichzelf lelijker" echt wel heel kort door de bocht en daarom wou ik dit artikel eens even kritisch lezen. Ik vind niet dat wanneer er een onderzoek gedaan wordt omtrent laaggeschoolden en hun gewicht, grootte en zelfbeeld en hieruit blijkt dat er laaggeschoolden hier "slechter" op scoren dan hooggeschoolden, je deze conclusie moet trekken en dus laaggeschoolden maar allemaal over dezelfde kam moet scheren. Ik vind dit nogal een nare conclusie...

Wel vind ik het ergens "logisch" dat laaggeschoolden zich minder goed in hun vel voelen en zwaarder kunnen zijn. Zoals in het artikel vermeld staat krijg je vaak een hoop vooroordelen wanneer je zwaarder bent. Hierdoor ga je je minder goed in je vel beginnen voelen en ga je ook op school slechter presteren, de zogenaamde vicieuze cirkel.
Ook kan dit gewoon met je karakter te maken hebben, want je heb namelijk heel wat doorzettingsvermogen nodig om al die jaren je best te blijven doen op school en te gaan verder studeren. Doorzettingsvermogen heb je immers ook nodig wanneer je de aanleg hebt om sneller dik te worden en dus toch op gewicht wil blijven. Een logisch verband dus.

De uitspraak "hoe hoger iemand op de maatschappelijke ladder staat, hoe groter die persoon is" vind ik echt helemaal kort door de bocht. Volgens mij is dit gewoon toeval aangezien ik niet direct een logisch verband zie.

De resultaten van een onderzoek kunnen dus vaak misleidend zijn doordat iemand hier een kortzichtige conclusie uittrekt en in een artikel niet altijd alles vermeld wordt.

Net als Caroline vind ik de uitspraken naar aanleiding van dit onderzoek vrij oppervlakkig. Ik denk wel dat laaggeschoolden minder zeker zijn over zichzelf, door tegenslagen misschien minder goed presteren en daardoor de nodige wilskracht en doorzettingsvermogen verliezen. Zoals Caroline zei, zou het inderdaad kunnen dat zij dan in een vicieuze cirkel terechtkomen. Er zullen wel enkele onderzochte laaggeschoolden zijn die toevallig dikker en kleiner zijn dan de hooggeschoolden uit het onderzoek, maar wil dat dan zeggen dat alle laaggeschoolden ineens kleiner en dikker zijn of zichzelf minder mooi vinden? Ik vind het dan ook niet correct dat de conclusies veralgemeend worden.

Ook de laatste uitspraak die Caroline eveneens aanhaalde, vind ik wel erg kort door de bocht. Ik denk dan ook dat deze conclusie berust op toeval.

Zoals je ziet, kunnen we maar beter sceptisch blijven ten opzichte van zulke onderzoeken en zouden we hun resultaten best met een korrel zout nemen.

Ik kan me alleen maar aansluiten bij de mening van Caroline en Raisa.
De zaken die men in het onderstaande artikel aanhalen, hebben volgens mij helemaal geen relevante betekenis.
Zoals zij ook al vermeld hebben, kunnen deze zaken inderdaad berusten op toeval. Als je bijvoorbeeld werk gaat zoeken gaat je werkgever toch ook niet zeggen: "jij krijgt de job niet want je bent 2,5 cm kleiner als de vorige sollicitant."
Deze uitspraken zijn gevaarlijk vind ik persoonlijk, want zij kunnen mensen uit een lagere sociale klasse het gevoel geven dat ze inderdaad niets kunnen en toch geen kans krijgen in onze samenleving.

Dat de lagereschool kinder wat kleiner en dikker zijn is geen probleem (zolang ze geen ongezond gewicht bereiken). Dat het hun zelfvertrouwen aantast is wel logisch, maar het zou niet mogen. Want geen zelfvertrouwen hebben beïnvloed niet enkel je zelfbeeld, maar ook je prestaties. Hier zou dus iets aan gedaan moeten worden.

Je omvang verraadt je sociale status
 

Je omvang verraadt je sociale status


Niet de vrouwenbladen bepalen of we dik of dun zijn en ook niet onze genen of onze wilskracht. Fysieke verschillen zijn in de eerste plaats een uiting van sociale ongelijkheid, zegt Dieter Vandebroeck. 'En ze worden helaas ook gebruikt als verklaring voor die ongelijkheid.'


BRUSSEL Als we het maar willen, dan kunnen we het: het ideale, slanke lichaam krijgen. In vrouwenbladen of in realityshows op tv krijgen we daar tips voor, BV's leggen in kook- en dieetboeken uit hoe het moet en ook de overheid zegt dat we vaker de fiets en de trap moeten nemen en gezonder moeten eten om overgewicht te bestrijden.

Want overgewicht is een wereldwijde epidemie die ons allemaal bedreigt en die we individueel moeten en kunnen bekampen. Zelfs de spectaculaire afvalrace van politicus Bart De Wever wijst in die richting: wilskracht is alles.


Niet zo kneedbaar

Maar zo simpel is het lang niet, zegt de socioloog Dieter Vandebroeck, die hierover onlangs zijn doctoraal proefschrift verdedigde aan de Vrije Universiteit Brussel. Ons lichaam en hoe we eruitzien is veel minder kneedbaar dan we denken. Of we dik dan wel dun zijn, hangt vooral samen met onze sociale status.

Met de steun van het Fonds voor Wetenschappelijk Onderzoek (FWO) kon hij analyses maken van de dieet-, voedings- en sportpraktijken uit negen verschillende bevolkingsenquêtes die tussen 2004 en 2010 in Vlaanderen en België werden afgenomen. Hij bevroeg zelf ook 900 Vlamingen.

Daaruit blijkt dat er een grote consensus is over wat men als het ideale lichaam ziet (slank en voor de mannen ook enigszins gespierd) en wat men zelf niet wil (een rond lichaam). Laaggeschoolden en werklozen wijken daar het meest van af.

Mannen en vrouwen die hun middelbaar diploma niet behaalden, wegen respectievelijk 4 en 8 kilo meer dan mannen en vrouwen die hoogopgeleid (en even groot) zijn. Ze hebben ook twee en vier keer zoveel kans om als 'obees' geklasseerd te worden.

Van de laagst opgeleide vrouwen omschrijft 44 procent zich als 'zwaarlijvig', tegenover maar 22 procent van de vrouwen met een universitair diploma. Lager opgeleiden zijn veel minder tevreden over hun lichaam dan hoger opgeleiden, die meer in de buurt van het ideale, slanke lichaamsbeeld komen.

Hogergeschoolden zijn gemiddeld ook een beetje groter: het verschil bedraagt 3,6 cm bij mannen en 2,5 cm bij vrouwen.


Biefstuk-friet

'We dénken dat laaggeschoolde of werkloze mensen dik zijn omdat ze geen karakter hebben, want wie wil, kan toch afslanken? De gemiddelde Vlaming vindt hen lui en ongemotiveerd. Dat leidt tot discriminaties bij mondelinge examens of bij het zoeken naar werk, waardoor de ongelijkheid bestendigd wordt. Maar verschillen in lichaamsgewicht zijn geen individuele keuze. Ze zijn nauw verbonden met de levensstijl die samenhangt met je sociale status', concludeert Vandebroeck.

Zo ging een meerderheid van de laaggeschoolden die hij bevroeg, akkoord met de stelling dat 'goed eten in de eerste plaats wil zeggen dat je meer dan genoeg te eten krijgt'. Slechts 16 procent van de universitair geschoolden was het daarmee eens.

Meer dan de helft van de mannen zonder diploma vindt 'biefstuk-friet een van de beste gerechten die er zijn', tegenover maar 12 procent van de hooggeschoolde vrouwen.


Primaire luxe

'Kansarmen hebben vaker een instrumentele visie op hun lichaam, omdat ze er meestal ook mee werken', zegt de socioloog. 'In die visie dient voedsel als vulsel. Dat is één verklaring. Wie het niet breed heeft, ziet voedsel ook vaak als een primaire vorm van luxe. Als je op alle vlakken moet besparen, ga je daar niet op beknibbelen.'

'Ook is voeding voor hen soms een middel om met emotionele problemen om te gaan: ze eten hun depressie weg. Vrouwen die hoger op de sociale ladder staan, gaan zich bij problemen juist vaker eten ontzéggen en een eetstoornis ontwikkelen. Voor hen is hun lichaam geen instrument maar een uithangbord. Ze moeten goed voor de dag komen.'


Slanke zakenvrouw

Vooral bij vrouwen spelen al deze effecten sterk: vrouwen aan de top - zakenvrouwen, kaderpersoneel - zijn doorgaans slanker dan arbeidsters of laagopgeleide huismoeders en vinden zichzelf ook aantrekkelijker dan die andere groepen. Bij mannen is er meer variatie, in alle opleidingsniveaus en beroepsgroepen.

Vrouwen beamen ook vaker, en laaggeschoolde vrouwen het vaakst, dat ze zich ongemakkelijk voelen in de publieke ruimte.

'Vrouwen lijden meer onder de druk van het schoonheidsideaal omdat ze door de ogen van anderen naar zichzelf kijken', zegt Vandebroeck. 'Het hangt veel minder samen met media of vrouwenbladen. Ik heb het nagetrokken: vrouwen die deze bladen lezen, hebben geen significant ander lichaamsbeeld dan vrouwen die ze niet lezen.'


DS, 16-05-2013 (Veerle Beel)